جشنواره کن امسال نیز به پایان رسید اما هنوز برخی از فیلمهای جشنواره از ذهن تماشاچیها و منتقدان پاک نشدهاند. حاشیههایی از قبیل فعالیتهای حامی زنان نیز در جشنواره امسال به چشم میخورد.
پیش از آغاز جشنواره، خبرهایی مبنی بر کمبود وجود ستارگان و فیلمسازان درجهیک وجود داشت، اما تردیدها در مورد حضور تازهواردها در کنار باتجربههای این صنعت و بازیگران تازهنفس در کنار ستارگان سینمایی منجر به شکلگیری فیلمهای هیجانانگیزی از سراسر جهان شد. در اینجا به برخی از بهترین فیلمهای کن امسال نگاهی میاندازیم.
Arcticشاید این فیلم دارای استاندارد بالایی نباشد، اما فیلم بلند جو پنا Joe Penna یکی از بهترین فیلمهایی است که تابهحال درباره یک انسان سرگردان در یک محیط برهوت ساخته شده است. مدس میکلسن Mads Mikkelsen در این فیلم یکی از بهترین اجراهایش در نقش یک خلبان را بازی کرده است. این خلبان پس از سقوط هواپیمایش در منطقهای پوشیده از برف، دچار مشکلاتی میشود.
«Arctic» تجربهای است که تماشاچی را درگیر خود میکند چون پنا میداند که چطور یک داستان واقعی را با جزئیاتی معمولی بهصورتی جذاب درآورد.
BlacKkKlansmanاسپایک لی Spike Lee پس از 20 سال با اثری موفق بازگشته است. «بلکککلنزمن» خشمگین و بسیار سرگرمکننده است و موفق به کسب نخل طلا جشنواره امسال شد. لی بهخوبی متوجه پتانسیل نهفته در کتاب زندگینامه «سیاه کلانسمن» Black Klansman اثر رون استالورث Ron Stallworth که ماجرای نفوذ اولین مرد سیاهپوست به گروه نژادپرست «کو کلاکس کلان» است شده. دیالوگهای رنگارنگی که از زبان دیوید دوک David Duke (با بازی توفر گریس Topher Grace)، گروه KKK و استالورث (با بازی جان دیوید واشینگتن John David Washington (پسر دنزل واشینگتن)) فوران میکند بسیار جالبتوجه است. این فیلم همزمان خندهدار، تکاندهنده و جدی است.
Burning8 سال از آخرین باری که لی چانگ-دونگ Lee Chang-dong فیلمساز کرهای در جشنواره کن شرکت کرده میگذرد. لی فیلمسازی دقیق است و عجله نمیکند. او یکی از دقیقترین شخصیت شناسیها را دارد که او را به یکی از زبانزدترین کارگردانها در بین سایر فیلمسازان امروز تبدیل کرده است. داستان فیلم اقتباسی از داستان کوتاه «سوزاندن انبار» Barn Burning نوشته هاروکی موراکامی Haruki Murakami است که به فیلمی چشمگیر و شاعرانه از زندگی سخت طبقه کارگر تبدیل شده است. این فیلمساز معمایی جذاب و تمثیلی از موقعیتهای موجود در داستان «سوختن» را شکل داده است.
Capernaumنادین لبکی Nadine Labaki بازیگر، نویسنده و کارگردانی است که پس از «کارامل» Caramel و «حالا کجا برویم؟» Where Do We Go Now با فیلم موفق «کفرناحوم» درباره کودکان فقیر به کن بازگشت. این فیلم برخلاف «میلیونر زاغهنشین» Slumdog Millionaire در محلههای فقیرنشین بیروت فیلمبرداری شده که با کثیفی و وحشت زندگی خیابانی عجین شده است. احتمالا این فیلم که مخاطبانش در جشنواره کن را تحت تأثیر قرار داده، برای جایزه اسکار هم از طرف کشور لبنان شرکت خواهد کرد. جایزه هیئت داوران جشنواره کن نیز به این فیلم رسید.
Climaxگاسپار نوئه Gaspar Noé در جشنواره امسال با فیلم «Climax» با محوریت مصرف LSD به کن آمد و جایزه ویژه دو هفته کارگردانان را از آن خود کرد. حرکات و چرخش دوربین و نشان دادن کاراکترهای محکوم به فنا بهنوبه خود بخشی از دغدغههای نوئه محسوب میشود. پس از ساخته شدن فیلمهای بسیاری که سعی در جدا کردن مردم داشتهاند، گمراه کردن مخاطب با ریتمی جادویی قبل از کشاندن آنها به سمت جهنم بسیار جذاب است. این فیلم خشن و غیرقابلپیشبینی باعث میشود که مردم مدام راجع به آن صحبت کنند که البته مسئله تازهای برای نوئه بهحساب نمیآید.
Cold War«جنگ سرد» فیلم سیاهوسفید رمانتیک مربوط به دهه 50 میلادی اثری چشمگیر از پاول پاولیکوفسکی Pawel Pawlikowski است که پیشازاین برای «آیدا» برنده جایزه اسکار شد. در جشنواره کن امسال نیز، جایزه بهترین کارگردانی به پاولیکوفسکی رسید و احتمالا این فیلم از کشور هلند یکی از شرکتکنندگان در رقابتهای اسکار خواهد بود. داستان «جنگ سرد» درباره سیاستهای دستوپاگیری است که اجازه نمیدهد مردم خود واقعیشان باشند. این فیلم پستی و بلندیهای زیادی دارد؛ گاهی تلخ و دلسردکننده و گاهی جذاب است. این برای پاولیکوفسکی یک فیلم شخصی نیز محسوب میشود چراکه او همیشه به دنبال اسرار نامعلوم عشق بوده است.
Happy as Lazzaroآلیس رورواچر Alice Rohrwacher که پیشازاین برای فیلم «شگفتیها» The Wonders در کن موفق به کسب جایزه بزرگ شد، این بار با فیلمی سورئال بازگشته و مطالعات مداومش در مورد تهدید زندگی روستایی توسط زندگی شهری را گسترش داده است. این بار رورواچر شیوه طبیعتگرایش را با رئالیسم جادویی در روایت داستان لازاروی توسعه داده است. «لازازوی خوشحال» اهداف پیشین رورواچر را تحقق بخشیده و او را به یکی از بهترین کارگردانهای ایتالیا تبدیل کرده است.
The House That Jack Builtلارس فون تریه برای اولین بار پس از رسوایی که در کنفرانس خبری در سال 2011 به بار آورده بود، با «خانهای که جک ساخت» به کن بازگشته است. این فیلم سینمای خالص و بدون فیلتر فون تریه است که نگاهی تکاندهنده به داستان 5 قتل و قاتل آنها (با بازی مت دیلون Matt Dillon که در این نقش ترسناک و کاریزماتیک ظاهر شده) دارد. برای برخی مخاطبان این فیلم بیشازحد خشن است، اما واقعیت این است که فون تریه موفق شده بیانیهای جذاب در مورد روند خلاقانهاش به تماشاچی ارائه دهد. این فیلم آزاردهنده و ناراحتکننده است و سؤالات اخلاقی زیادی را مطرح میکند، اما دقیقاً به همین دلیل «جک» یکی از بهترین فیلمها در کارنامه هنری فون تریه محسوب میشود.
Long Day’s Journey Into Nightنکته اول این است که فیلم «سفر دراز روز در شب» ساخته بی گان Bi Gan هیچ ارتباطی با نمایش یوجین اونیل Eugene O’Neil با همین نام ندارد؛ اما این تنها نکته انحرافی این فیلم نیست. دومین اثر این فیلمساز چینی یک فیلم جذاب نوآورانه در جهت عقاید پرشور است. فیلم نئو نوآر بی با یک داستان شاعرانه درباره مردی که به زادگاهش بازگشته و به دنبال عشق قدیمیاش میگردد شروع میشود. سپس او به یک سینما میرود و عینک مخصوص سهبعدی را به چشم میزند – که به تماشاچی نیز همین کار را القا میکند- و باقی فیلم بهصورت سهبعدی درمیآید. این فیلم یکی از کشفیات تکنولوژیکی و همچنین هنری در جشنواره امسال بهحساب میآید.
Shopliftersنخل طلای امسال به فیلم هیروکازو کورئیدا Hirokazu Kore-eda رسید که داستانی دلپذیر، فریبنده و عمیقاً احساساتی درباره نیرویی که یک خانواده را کنار هم نگه داشته دارد. در ابتدا به نظر میرسد که با داستان ساده و معمولی روبرو شدهایم اما کمکم ماجراهایی حساس و عمیق شکل میگیرد.
«دزدان فروشگاه» داستانی انسانی دارد که هرگز موعظهآمیز یا هردمبیل به نظر نمیرسد. این فیلم گیرا درباره آدمهای رانده شده است و اتفاقات زیبایی را به تصویر کشیده که در روابط آنها گم یا پیدا میشود. «دزدان فروشگاه» مخاطبش را به پرسش وامیدارد که بداند به کجا تعلق دارد و چه چیزی متعلق به اوست.
The World Is Yoursشاید عنوان این فیلم ساخته رومین گاوراس Romain Gavras از یک فیلم گانگستری کلاسیک گرفته شده باشد، اما این فیلم کمدی فرانسوی نقطه مقابل «صورت زخمی» Scarface بهحساب میآید.
«جهان مال شماست» ماجرای یک تبهکار است که تلاش میکند دست از کارهای خلاف بردارد. فیلم گاوراس به روشی شیک و با شیرینی غیرمنتظرهای سعی دارد به ملامت این ایده برسد که میتوان روی تبهکاران نیز مانور داد. بازی خندهدار و عالی ونسان کسل Vincent Cassel و ایزابل آجانی Isabelle Adjani به سورپرایزی شادیآور در جشنوارهای که بیشتر با آثار دردناک و اندوهگین شناخته میشود، تبدیل شد.
این مقاله برگرفته از مطلبی در سایت indiewire است.
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریهها، وبلاگها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
Post Views:
72