سندرم تخمدان پلی کیستیک (۲)

از نظر بالینی این نکته اهمیت دارد که بیماران PCO در اوایل زندگی خود در معرض خطر زیادی برای ابتلا به عدم تحمل گلوکز یا دیابت شیرین قرار دارند بنابراین غربال کردن منظم زنان چاق مبتلا به PCO از نظر عدم تحمل به گلوکز به دفعات 2-1 بار در سال پیشنهاد می‌شود و متابولیزم غیرطبیعی گلوکز با کاهش وزن بهبود می‌یابد. و ممکن است هایپرآندروژنیسم کاهش یابد و عملکرد تخمدان را حفظ کند.

تشخیص

مطالعات رادیولوژیک: روش سونوگرافی روش مفیدی برای تشخیص زودرس و پیگیری PCO است که افزایش سایز تخمدان و مهمترین یافته میکروکیست‌های 0/8-5 درصد سانتی‌متر در هر تخمدان است هر چه کیست‌ها بیشتر باشد حجم تخمدان بیشتر و اختلالات اندوکرین و بالینی آشکارتر می‌شود.

خطرهای طولانی مدت

افرادی که دچار عدم تخمک گذاری مزمن هستند افزایش پایدار استروژن که توسط پروژسترون مقابله نمی‌شود خطر کارسینوم را افزایش می‌دهد. که این ضایعات معمولا تمایز خوبی دارند و میزان درمان 90 درصد است.

بالا بودن استروژن خطر کانسر پستان را زیاد می‌کند در زنان چاق و بیمارانی که OCP مصرف نمی‌کنند این خطر بیشتر است و همین طور خطر سرطان تخمدان 3- 2 برابر در PCO است و این هم در خانم‌هایی غیرچاق و آنهایی که OCP مصرف نمی‌کنند خطر بیشتر است.

درمان

درمان بستگی به بیمار دارد. بعضی‌ها نیاز به OCP دارند در حالی که سایر بیماران از القای تخمک‌گذاری سود می‌برند درمان پایدار هایپرآندروژنیسم و هیرسوتیزم را می‌توان همزمان انجام داد. با این حال در بیمارانی که تمایل به بارداری دارند کنترل هیرسوتیزم ممکن است امکان‌پذیر نباشد.

1- کاهش وزن در بیماران چاق اولین توصیه است به طوری که کاهش وزن در طی دوره 6 ماهه به طور چشمگیری سبب کاهش تستوسترون می‌شود. و در 75 درصد خانم‌ها سبب از سر گرفته شدن تخمک‌گذاری می‌شود.

2- قرص‌های کنتراسپتیو (OCP): این قرص‌ها از تولید استروئید در تخمدان و غده فوق کلیه می‌کاهند و در دو سوم بیماران هیرسوتیزم را کاهش می‌دهد امروزه انواعی از قرص‌های جلوگیری از حاملگی که حاوی پروژستین‌های جدید هستند مثل (دژوسترون و دروسپیرونون) فعالیت آندروژن‌ها را به حداقل می‌رسانند.

استفاده از کنتراسپتیو به تنهایی در ردمان هیرسوتیزم در زنان مبتلا به PCO ممکن است غیرموثر باشد (کمتر از 10درصد) در این بیماران مقاومت به انسولین نیز به علت استفاده از این داروها تشدید می‌شود.

3- دپومدروکسی پروژسترون و یا مدروکسی پروژسترون استات به طور موفقیت آمیزی برای درمان هیرسوتیزم مورد استفاده قرار می‌گیرد که 150 میلی‌گرم هر سه ماه دپومدورکسی  پروژسترون و یا 40- 20 میلی‌گرم مدروکسی پروژسترون استات خوراکی 95 درصد باعث کاهش رشد مو می‌شود.

4- GnRH agonist که تولید استروئید را از تخمدان سرکوب می‌کند لوپرولید استات عضلانی هر 28 روز هیرسوتیزم را درمان می‌کند اضافه کردن contraceptive یا استروژن به GnRH مانع تحلیل رفتن استخوان و سایر عوارض گر گرفتگی و آتروفی دستگاه تناسلی می‌شود.

5- دگزامتازون برای درمان PCO هایی که دچار هایپروآندروژنیسم فوق کلیوی یا مخلوطی از آن با تخمدان هستند استفاده می‌شود.

کتوکونازول با دوز پایین 200 میلی‌گرم در روز غلظت آندروستندیون و تستوسترون آزاد را کم می‌کند.

اسپیرونولاکتون

نوعی دیورتیک حفظ کننده پتاسیم است اگرچه باعث کاهش تستوسترون و آزاد کل می‌شود. سرعت رشد خطی روزانه موهای جنسی و قطر تنه را کاهش می‌دهد. 100- 25 میلی‌گرم دوبار در روز حداکثر تأثیر را دارد در فاصله 6- 3 ماه، 12- 9 ماه بعد از اسپیرونولاکتون می‌توان الکترولیز کرد. شایع‌ترین عارضه بی‌نظمی قاعدگی است که در 50 درصد بیماران با دوز 200 میلی‌گرم دیده می‌شود.

سیپروترون استات

دارای خاصیت آنتی آندروژن قوی است که در موارد شدید هیرسوتیزم و آکنه استفاده می‌شود. استفاده همزمان این دارو با استروژن مؤثرتر است.استفاده از  RESECTION گوه‌ای و یا الکتروکوتری تخمدان با لاپاراسکوپ که در بیماران مقاوم به کلویید (کلومیفن) برای درمان نازایی استفاده می‌شود که با استفاده از سوزن‌های 8 میلی‌متری 15- 10 منفذ در تخمدان ایجاد می‌کنیم که در 73 درصد بیماران تخمک‌گذاری خود به خود رخ میدهد.

متفورمین (گلوکوفاژ)

که با استفاده از دوز 500 میلی‌گرم سه بار در روز هیپراندروژنیسم را به نحو چشمگیری بهبود می‌دهد.الکترولیز و لیزر تنها روش دائمی در از بین بردن موهای زائد می‌باشد.

برای خواندن بخش اول- سندرم تخمدان  پلی کیستیک- اینجا کلیک کنید.