مشارکت-حداکثری

برخی اصلاح‌طلبان در تکاپو هستند تا پروژه خیانتبار "تحریم انتخابات" را لاپوشانی کنند و کاهش مشارکتی که خود قصد آن دارند را به گردن نظام سیاسی بیاندازند.

یکی از مقولاتی که مردم را به سمت "رأی خوب" و انتخاب اصلح هدایت می‌کند؛ رصد این مسئله است که "دشمنان کارآمدی" چه می‌گویند و کدام کارنامه‌های مشحون از خدمت را هدف قرار می‌دهند؟!

برخی رجال اصلاح‌طلب به گونه‌ای خود را در قبال حقایق پروژه "تحریم انتخابات" به نفهمیدن می‌زنند که باید گفت این سطح از نفهمیدن بصورت عادی ممکن نیست و نیاز به تمرین دارد!

حسن روحانی، رئیس جمهور سابق ایران به تازگی مواضع مغتنمی در نکوهش پروژه "تحریم انتخابات" اتخاذ کرده است که نظیر آنرا کمتر در مواضع سایر رجال سیاسی مشاهده می‌کنیم.

در همه ممالک پیشرفته دنیا، به نتایج انتخاباتی خود با هر میزان مشارکتی احترام می‌گذارند و از انتخابات نتیجه صلابت ملی می‌گیرند. اما چرا عده‌ای در ایران این قاعده را قبول ندارند؟!

چرا مشارکت حداکثری در انتخابات یک ضرورت عقلانی است؟ و "صندوق رأی" چگونه می‌تواند روند مثبت امور را تقویت کند یا موجب تغییر ریل حرکت در کشور شود؟

کارنامه پارلمانتاریست‌های چپ چیست و چرا کسانی مثل محمود صادقی در مجلس دهم از تصویب قوانینی مثل افزایش حقوق سربازان، تسهیلات جوانی جمعیت و تعیین تکلیف قیمت مسکن عاجز بودند؟!

کارنامه پارلمانتاریست‌های چپ چیست و چرا کسانی مثل محمود صادقی در مجلس دهم از تصویب قوانینی مثل افزایش حقوق سربازان، تسهیلات جوانی جمعیت و تعیین تکلیف قیمت مسکن عاجز بودند؟!

مردم انتخابات را تحریم کردند یا "اصلاح‌طلبان تحریمی"!؟ این سؤالی است که پاسخ صحیح به آن، یکی از منصه‌های مهم تاریخ سیاست ایران را رقم خواهد زد.

این از شوربختی‌های ماست که برخی رجال سیاسی پس از مدت‌ها سکوت اما وقتی به صحنه باز می‌گردند؛ به جای آنکه ویترینی از پیشرفتگی و عقلانیت و فهم حقیقت را به نمایش بگذارند اما آشفتگی خود را عیان می‌کنند.