پیامبران

هدف از این نوشته، بررسی کوتاهی از زحمات پیامبران الهی در راه هدایت مردم است، لذا در نگارش آن، تکیه اصلی، بر نوشته های کتب آسمانی است که آیینه تمام نمای زندگی، اهداف، زحمات و دین پیامبران به شمار می روند

شبانی و دامداری از روزگاران کهن از جمله اشتغالات و حرفه های رایج جامعه بشری بویژه در اجتماعات بدوی و روستایی بوده است

یک سؤال اساسی در بحث از رسالت پیامبران، پرسش از هدف اصلی آنان است. آیا پیامبران برای آبادی دنیای مردم آمدند یا سعادت اخروی ایشان؟!

حضرت علی (ع) در اولین خطبه نهج البلاغه پس از اشاره به خلقت آدم می فرماید: ثمره وساوس شیطانی, نادیده گرفتن حق تعالی به وسیله بچه های آدم بود به طوری که خدا را رها ساخته و شریک هایی برای او تراشیدند و آن ها را پرستیدند و تعهدات خود را با خدا شکستند

به دلایلی که بیان خواهیم کرد، نه علم می تواند جای دین را بگیرد و نه عالمان می توانند جای پیامبران را پر کنند، زیرا:

مطابق دلیل عقلانی و حکمت یزدانی، پیامبران از گناهان صغیره و کبیره پاک و مبرا هستند، چرا که باید از نظر علمی و عملی معصوم باشند و هیچ گناهی از آنان صادر نشود وگرنه نمی توانند رسالت پیامبری را بر عهده بگیرند، زیرا اگر پیامبری که الگوی علمی و عملی و اخلاقی امت محسوب می شود، در القای مسائل الهی از اشتباه مصون نباشد و در رفتار خود دچار تخلف شود، فلسفه ...

عاقلان نیز به مقتضای عقل نمی توانند به جای پیامبران بنشینند، برای این که رسالت عقل خردمندان در قدم اول، منحصر به تشخیص حق و باطل و سره از ناسره است، ولی محرک انسان به سوی اخلاق فاضله و ملکات عالیه نمی باشد

مطالبی که تا به حال در مورد خاتمیت بیان شد، گرچه بیشتر حول و حوش دیدگاه اقبال بود و نظریات استاد مطهری هم در نقد اقبال بود؛ یعنی بیشتر جنبه سلبی داشت، اما از لابه لای اشکالات شهید مطهری بر اقبال می توان تا حدودی به دیدگاه ایشان در باب خاتمیت نزدیک شد

در ابتدای بحث اشاره شد که نخستین کسی که در باب تبیین و تفسیر خاتمیت در عصر جدید سخن گفت، اقبال لاهوری است و استاد مطهری هم در برخی از آثار خود نظر وی را سخت به باد انتقاد گرفت و سروش هم نقدهایی بر نظریه شهید مطهری و توجیهی برای نظر اقبال دارد.