pinned-post

هالیوود جای بی‌ثباتی است. ستاره‌هایی که در اوج شهرت قرار دارند با یک مصاحبه‌ی بد و یا یک فیلم ناموفق به‌سرعت سقوط می‌کنند

سینمای ایران در روزهای اوج خود، روی یک طول موج مشخص حرکت می‌کرد. دوران اوج اقتصادی و صنعتی سینمای ایران یعنی پیش از انقلاب و در دوره فیلم‌فارسی‌ها چندان مجال بروز به اتفاقات ویژه یا سنت‌شکنی فرمی یا روایی را نمی‌داد چراکه همه‌چیز باید در فرمول‌های مشخص گنجانده می‌شد تا فروشش تضمین شده باشد

ایرج کریمی فعالیت حرفه‌ای خود را در اواسط دهه پنجاه با دستیاری آغاز کرد. او دستیار فریدون گله در دو تا از فیلم‌های آخرش یعنی «کندو» و «ماه عسل» بود

همچنین بخوانید:نگاهی به پنج اتفاق مهم دوران بازیگری پژمان جمشیدی

«جوکر» Joker توانست شیر طلایی جشنواره جهانی فیلم ونیز را بدست آورد. این فیلم بیشترین امتیاز را در میان منتقدان اروپایی و آمریکایی کسب کرده بود

هرچند افشین هاشمی کارگردان «صدای آهسته» مدت زیادی است که وارد عرصه بازیگری شده اما از به شهرت رسیدنش، زیاد نمی‌گذرد

خودتان را برای لمس دردهای عمیق انسانی که با جادوی سینما به تصویر کشیده شده‌اند آماده کنید. همه ما به همان اندازه‌ که دوست داریم فیلم‌های پرتحرک مدهوش کننده یا هیجان‌انگیز تماشا کنیم، گاهی هم مایلیم پای یک فیلم غمگین یک دل سیر گریه کنیم که حتی سینماروهای فهمیده نیز به این کار اعتراف کرده‌اند

همچنین بخوانید:بررسی و نقد فیلم Pain and Glory؛ شاهکار جدید پدرو آلمودوار

«روسی» چهارمین فیلم امیرحسین ثقفی است. او بعد از «مرگ کسب‌وکار من است»، «مردی که اسب شد» و «همه‌چیز برای فروش»، در تازه‌ترین تجربه‌اش، فیلمی به سبک و سیاق کارهای قبلی‌اش ساخته است

«به سوی ستارگان» شباهت زیادی با «اینک آخرالزمان» دارد. برد پیت در نقش کاپیتان ویلارد فضانورد ظاهر شده که در ساختهٔ جیمز گری مأموریت سنگینی برعهده دارد. این یک «اینک آخرالزمان» فضایی است که در جشنواره فیلم ونیز توانست تماشاچیان زیادی را مجذوب خود کند. به جای جنگل‌های مه‌آلود، این فیلم به ما هیجان‌های هستی‌گرایانه را منتقل می‌کند.