امام-علی-(ع)

«یا اَیها الرَّسُولُ بَلِّغ ما أُنزِلَ إِلیکَ مِن رَبِّکَ وَ إِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَهُ وَ اللّهُ یعصِمُکَ مِنَ النّاسِ إنَّ اللّهَ لا یهدِی القَومَ الکافِرین؛

در شماره قبل، دلایل نیاز به امام و انتصابی بودن امامت را بحث کردیم، در این شماره به شرایط احراز امامت از نظر شیعه و سنّی می پردازیم.

در دعاهای اسلامی، دریایی از حقایق ناب عرفانی موج می زند.

در این که چه باید خواست و چگونه باید خواست، نیازمند رهنمود و تعلیم سالکان واصل و عارفان کاملیم، یعنی امام معصوم و اولیای الهی .

یکی از برکات حج، آشنایی با اقوام و ملّیت های مختلف مسلمان در سرتاسر جهان است

امام حسن مجتبی(ع) در طول 37 سالی که در کنار امیرمؤمنان(ع) زندگی کرد، فرزندی مطیع، امام شناس، بازوی نیرومند، یار صدیق و امین و باتجربه و سربازی عاشق و فداکار برای پدرش به حساب می آمد. در همان دوران کودکی، شخصیت بزرگ امام حسن(ع) برای آن حضرت آشکار و نمایان بود.

بار دیگر، چهره عشق را می بینیم. در میان خاک و گل و رنگ لعاب، در میان بریده های کاغذ، در میان تکه های چوب و در خطوط و نقوش اسلیمیهای خیال انگیز تذهیب و نگارگری.

(من این عید سعید را به همه مسلمین جهان و به ملت بزرگ خودمان و به همه مظلومان در طول تاریخ تبریک عرض می کنم.)

امیرمؤمنان علی علیه السلام، بعد از پیامبر اسلام (ص) ، شاخص ترین و بارزترین نمونه کمالات انسانی و الهی است، پس گفتار و رفتار او می تواند، به عنوان بهترین سرمشق آموزنده برای همه اعصار و امصار، در تمام زمینه های فردی، اجتماعی و سیاسی مطرح گردد