حیات

محققان خاطرنشان کردند که وجود حیات امروزی در زمین نشان می‌دهد که انقراض‌های بزرگ لزوما مانع ایجاد حیات پیشرفته نمی‌شوند بلکه رخ دادن این انقراض‌ها با سرعت مناسب می‌تواند نقش مهمی در تکامل موجودات پیچیده ایجاد کند.

این احتمالات بسیار پایین به معنای آن است که احتمال و شانس یافتن یک دوقلوی قابل سکونت و زیست‌پذیر برای زمین جایی در این کیهان، بسیار اندک است؛ مسئله‌ای که با افزایش ماموریت‌های بین ستاره‌ای، به طور ویژه موردتوجه ستاره‌شناسان قرار گرفته است.

مولکول‌هایی که سنگ بنای حیات زمینی محسوب می‌شوند، احتمالا از دو کارگاه مختلف کیهانی منشأ گرفته‌اند. نخستین آن‌ها عبارت از ذرات کوچکی هستند -به اندازه دانه‌های پودر تالک- که غبار بین‌ستاره‌ای نامیده می‌شود.

سگ مریخ‌نوردی که اکنون برای این عملیات آماده شده «Au-Spot» نام دارد. بیش از 60 دانشمند و مهندس در پروژه تجهیز این سگ به حسگر‌های دیداری، حرارتی و حرکتی با هدف افزایش توانمندی‌های او برای ایجاد نقشه‌های سه بعدی مشارکت دارند.

به نظر می‌رسد که رایج‌ترین ستارگان کهکشان، یعنی کوتوله‌های قرمز، مکان مناسبی برای یافتن زندگی به همان شکلی که ما می‌شناسیم، نباشد.

در سال‌های اخیر، کشف وجود حیات در نقاطی از کرۀ زمین که شرایط محیطی نامناسبی داشتند، امید برای یافت حیات در سایر سیارات را نیز افزایش داده است.

این جهش که به «دی 614 جی» موسوم است عامل حدود 71 درصد عفونت‌ها در نخستین هفته شیوع بیماری در شهر بوستون است که این پژوهش در آن صورت گرفته است.

وقتی از حیات در دیگر نقاط منظومه شمسی صحبت می‌شود، نام زهره خیلی به گوش نمی‌رسد. این سیاره در مقایسه با زمین مثل جهنم است. 96 درصد جو زهره از کربن دی‌اکسید تشکیل شده است.

کاربید و آب را تحت حرارت قرار دادند و کاربید سیلیسیم بر اثر گرما و فشار با آب واکنش انجام داد و الماس و سیلیس تولید کرد.  متاسفانه بعید است که سیاره‌های الماسی بستر حیات فرازمینی باشند.

این کره از نظر ساختار مشابه کره زمین، اما کمی کوچک‌تر از آن است. این سیاره جوی به شدت غلیظ و سمی دارد که گرما را به دام می‌اندازد و به همین خاطر دمای این سیاره به 471 درجه سانتی‌گراد می‌رسد، به حدی داغ که می‌تواند سرب را ذوب کند.