خلافت

از منظر شیعه، امامت، ریاست عامه الهی است که بر جانشینی پیامبر، حفظ شریعت و تداوم هدایت الهی استوار است.

به خوبی به یاد می آوریم پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 و سال های پس از آن، بسیاری از مسؤولان و نیز بیش ترمردم در هرکاری، ابتدا به قرآن و سپس به نهج البلاغه تمسک می کردند و با آیه یاحدیثی آن کار را شروع و ادامه می دادند، تاجایی که در مکانهای اداری جملاتی ازامام علی علیه السلام در موارد مختلف، مانند: چگونگی برخورد بامردم، حفظ بیت المال،دوری ...

قال علی(ع): «فوالله ما زلت مدفوعا عن حقی مستاثرا علی منذ قبض الله نبیه حتی یوم الناس هذا» (1) ;

بدان ای طالب سعادت دارَیْن! که در خلیفه پیغمبر بودنْ عصمت و افضلیّت و منصوص بودن از جانب خدا و رسولْ شرط است و این هر سه شرط در علی بن ابی طالب علیهماالسلام موجود است و در غیر او موجود نیست. و مع ذلک از آن حضرتْ، معجزات و کرامات صادر شده که از غیر نبی و امام نمی تواند صادر شود.

اکنون که آهنگ هدایت بخش غدیر امسال دوبار دل های مشتاقان ولایت را نـوازش مـی دهـد و چـشـمـه پرفیضش از بلندای قله خم غدیر دو مـرتبه سرزمین قلوب تشنگان وادی عشق را سیراب می سازد، چه زیبا و دل انـگـیـز اسـت نـام گـذاری امـسال به نام امام علی(ع)، آن اسـطـوره تـاریـخ و الـگوی آزادگان، آن که حرمش قبله گاه مردان بـزرگ تـاریـخ و تـربت مقدسش سجده گاه شهیدان ...

سخن گفتن درباره علی(ع)، ابرمرد جهان اسلام و انسانیت کاری است بس دشوار و سنگین که هرکس را توان قلم فرسایی و سخن گفتن درباره آن نیست. علی(ع) وجودی است چند بعدی و جامع اضداد; شجاع است و پر صلابت، سخنوری است بلیغ و فصیح. در محراب عبادت عابدی است گریان و لرزا ن و زاهدی است خداترس.

نویسنده سنی مذهب عمری در پی دریافت حقایق تاریخی بوده و آن گاه که در زوایای تاریخ اسلام، با پیشوایی بزرگ و مظلوم آشنا گردیده این شهامت و شجاعت را در خود دیده که کتابی به نام آن پیشوای ستمدیده و مظلوم تاریخ به نام «الامام علی بن ابی طالب » و «السقیفة و الخلافة » بنویسد

خوارج[2] یعنی شورشیان. این واژه از «خروج» به معنای سرکشی و طغیان گرفته شده است. کلمه «خروج» [3]اگر با «علی» متعدی شود، دو معنای نزدیک به یکدیگر دارد: یکی در مقام پیکار و جنگ برآمدن و دیگری تمرّد، عصیان و شورش.4

سزاست که حکمرانی معاویه در عصر علی(ع)را برای مسلمانان عصرحاضر چون وجود اسرائیل بدانیم. برپایه آنچه خواهیم گفت وجودمعاویه چون غده سرطانی بود که درنگ درسوزاندن ریشه آن از طبیب حاذقی چون علی هیچ سزاوار نبود، چنانکه امام(ع) نیز در نخستین روزهای خلافت فرمان عزل او را صادر کرد

علی(ع)پس از دوران جانسوز بردباری، عهده دار اداره حکومتی شدکه دوره آرامشش را سپری کرده و زمان رنجش های دلخراش آن فرارسیده بود