روایات

دومین مهر سپهر ولایت امامت، برگزیده اولیاء، مکنّی به ابومحمد وملقب به مجتبی، سید و سبط اکبر است. نام شریفش در کتب آسمانی پیشینیان مذکور و نزد انبیاء اعظام اوصیای ایشان مشهور به شبّر معادل حَسَن در عربی است که نبی مکرم اسلام از جانب خداوند متعال بر او نهاده است

پیامبر(ص) می فرمایند: «شَعْبَانُ شَهْرِی وَ شَهْرُ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَمَنْ صَامَ یوْماً مِنْ شَهْرِی کنْتُ شَفِیعَهُ یوْمَ الْقیامَةِ وَ منْ صَامَ یوْمَینِ مِنْ شَهْرِی غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَنْ صَامَ ثَلَاثَةَ أَیامٍ مِنْ شَهْرِی قِیلَ لَهُ اسْتَأْنِفِ الْعَمَل؛[1] شعبان ماه من است و ماه رمضان ما ...

پیوستگی قرآن و عترت و نقش هماهنگ آن دو در دستیابی جامعه بشری به بینش های صحیح و منش های ارزشی، بر اساس دلایل معتبر شرعی و ملاک های عقلی و تجربی، مجال انکار ندارد.[1]

یکی از مهم ترین عرصه های مختلف زندگی بشر که سهم عمده ای از روابط او را به خود اختصاص می دهد زندگی خانوادگی و ارتباط با همسر است

قرآن کریم، کلام آفریننده جهان هستی است. خداوند متعال با فرو فرستادن یکایک آیات قرآن کریمش با انسان ها سخن گفته و آنان را به پیمودن راه سعادت فراخوانده است

از مجموع آیات و روایات زیاد و صحیح، این نکته به طور مسلّم روشن می شود که علمِ جامع به قرآن، ظاهر یا باطن، تأویل یا تنزیلش، در اختصاص و انحصار اهل بیت عصمت و طهارت است و برای فهم باطن قرآن ومعارف بلند و اسرار آن باید به محضر آن پاکان رفت

شخصیتهای بزرگ به گونه ای هستند که هر چه به آنان نزدیک تر شوی و ژرف تر بنگری، بیشتر به آنان ارادت می ورزی و ارزشمندی و ارجمندی آنان بیشتر متجلّی می گردد، تا آنجا که سرسپرده آنان، می شوی و عشق به آنان همه وجودت را فرا می گیرد.