عصمت

بحث افضلیت در باب امامت در دو مورد مطرح می شود؛ یکی در باب امامت عامّه و دیگری در باب امامت خاصّه

امام معصوم سرچشمه علم الهی و معدن اسرار است و ملکه علم و عصمت از کودکی در او بارور می گردد و در سراسر عمر با او همراه است. امام معصوم، میراث دار علم و حکمت انبیاست؛ آن گونه که مسیح علیه السلام در گهواره فرمود: «قَالَ اِنّی عَبدُاللّه آتانِیَ الکِتابَ وَ جَعَلَنِی نَبیّاً».

علم امام، از مقولات بحث انگیز و جنجالی دانش کلام است. از دیر زمان، این مسأله مورد بحث متکّمان شیعی، قرار داشته و تاکنون نیز، از جایگاه و حرمت بحث، کاسته نشده است.

همیشه میان «مسؤولیت ها» و «شرایط » ، تناسب وجود دارد. برای مسؤولیتهای بزرگ، ضوابط و معیارهای بیشتر، دقیق تر و دشوارتری در نظر گرفته می شود.

بیشتر اشاعره عصمت را به خدا نسبت داده و معتقدند که در انسان معصوم هیچ فعل قبیح و گناهی را خدا خلق نمی کند با فرض این که در وی قدرت ارتکاب معصیت وجود دارد. این تعریف مطابق مبنای اشاعره در نفی فاعلیت انسان است.

بحث درباره عصمت امام یکی از مهم ترین و پر چالش ترین بحث های امامت به شمار می رود. در میان مذاهب اسلامی، امامیه و اسماعیلیه عصمت را از اساسی ترین صفات امام می دانند؛ در حالی که مذاهب دیگر لزوم چنین صفتی را برای امام انکار کرده اند.

موضوع بایستگی های امامت را می توان یکی از مهم ترین بحث های امامت دانست؛ که پیوسته توجه متکلمهای اسلامی را به خود جلب کرده است و به پژوهش درباره آن پرداخته اند. این بحث در کتاب های کالامی، تحت عناوینی چون: صفات امام یا شرایط امامت مطرح شده است. آنان فهرستهای مختلفی از صفات و ویژگی های امام را ارائه کرده اند.

در شماره های پیشین از چرایی دین تا چرایی اسلام را بر رسیدیم؛ اکنون این پرسش رخ می نماید که با وجود فرقه ها و مذاهب مختلف در جهان اسلام چه باید کرد؟ آیا می توان به حقانیت مساوی و مطلق هر یک از مذاهب موجود فتوا داد یا در این میان مهتر و کهتری وجود دارد و صراط مستقیم هدایت تنها در یکی از نحله های موجود فرایافتنی است و دیگر مذاهب در رتبه فروتری قرار د ...

فرازهای زیارت بلند جامعه کبیره محور بحث بود در مقاله گذشته ویژگیهای امامان(ع) از دیدگاه این زیارت مطرح شده دراین مقاله به برخی از ویژگیهای دیگر امامان می پردازیم.

« و إذ قال ربک للملائکة إنی جاعل فی الأرض خلیفة، قالوا أتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء و نحن نسبح بحمدک و نقدس لک، قال إنی أعلم ما لا تعلمون »