قرائت

یکی از نظریه های متأثر از هرمنوتیک غرب، نسبیت فهم متون دینی و یا هر متن دیگر می باشد. صاحبان این نظریه در تلاشند، متد هرمنوتیک غرب را در تفسیر متون دینی به کار ببرند. آنها با صامت انگاری شریعت و دخالت پیش فرضهای ذهنی مفسّر در فهم متن و روبرو شدن با قرائتهای گوناگون بر این باورند که فهم صریح متن، دست نیافتنی است.

قرآن کلام وحی و معجزه جاوید پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله است که خداوند بشارت حفظ آن را از پیش داده است؛ «إِنّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنّا لَهُ لَحافِظُونَ»(2) و این حفظ قرآن و عدم تحریف آن از اعتقادات مسلّم ما مسلمین می باشد

«قرائت پذیری دین » یا «قرائت پذیری متن دینی » یکی از مهمترین مباحثی است که امروزه در ادبیات روشنفکری از جایگاه خاصی برخوردار می باشد و نواندیشان دینی در کشورها از قرائت پذیری دین به صورت افراطی حمایت می کنند و بر این اساس، فهم علمای دین و قرائت رسمی از آن را مشتمل بر خطاهای معرفت شناسانه و روش شناسانه می دانند که باید مورد بازسازی قرار گیرد .

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی - واحد تهران مرکزی

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نخستین معلم قرائت قرآن بود . قرآن را با صوتی زیبا و شمرده و با رعایت وقف ها بر اصحاب می خواند

به تازگی قرائت در معنای جدیدی که عبارت از فهم و تفسیر است، به کار می رود . ظاهرا این معنا ناشی از گرته برداری از واژه reading یا version است که هم به معنای خواندن و هم به معنای فهمیدن استعمال می شوند .

تفسیر متون دینی بلکه تفسیر مطلق متن از نظر روش شناختی بیان گردید، ویادآور شدیم که در طول 14 قرن مفسران اسلامی (بلکه نویسندگان تعلیقه ها وتحشیه ها) بر هر کتابی، هدفی جز کشف مقاصد مؤلف نداشتند، و به تعبیر صحیح تر کشف مقاصد الهی را تعقیب می کردند مسلما هر موضوعی به تناسب واقعیت آن، روشی برای تفسیر دارد که تا حدی با آن آشنا شدیم.

روشنفکری دینی پس از انقلاب، با تحمل یک تکانه شدید ایدئولوژیک و پشت سر گذاشتن دوره ای از فترت و سردرگمی، سرانجام از میانه دهه شصت با شخصیت های جدید و چهره ای دیگرگون، نمودی دوباره یافت