قرائت

وقف و ابتدا از فنون مهم قرائت قرآن کریم است. قاری باید بتواند جمله ها و عبارت ها را از هم باز شناسد تا بر جای مناسب وقف کند و از جای مناسب مجددا قرائت را آغاز کند. ندانستن جای وقف و ابتدا، سبب می شود که آیات قرآن به طور نادرست تقطیع شود و معانی نادرستی به شنونده القا شود.

پوشیده نمانَد که قرآن منشأ حسنات و مبدأ خیرات و عبادات است. به جهت آن که چون، صاحب سعادت را به مساعدت، توفیق دولتِ قرائت دست دهد، و در وعد و وعید و بیم و امید و ثواب و عِقابِ آن تفکّر نماید، هر آینه، رغبت او به طاعت، زیاد شده، رَهبت (ترس) او از مُحرَّمات پدید آید

میان قاریان، رسم بر این است که قرائت خود را با جمله «أعوذ باللّه من الشیطان الرّجیم» آغاز می کنند. این ادب قرائت، بر اساس فرمانی است که خداوند به پیامبرش چنین فرموده: «فَأِذا قَرَأتَ القُرآن فَاستَعِذ بِاللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ؛ و هنگامی که قرآن می خوانی، از شرّ شیطان رانده شده به خدا پناه ببر.» (سوره نحل، آیه 98)

در شماره 5 نشریه «بشارت» مقاله ای تحت عنوان دوره ترتیل قرائت استاد محمّد صدیق منشاوی آورده شده که از ابعاد مختلفی قابل بررسی است.

از دیگر قاریانی که دارای دوره های ترتیبی قرآن کریم است، استاد شیخ محمود خلیل الحصری است.

پیامبر گرامی فرمود: کسی که سوره مُزَّمّل را، خالصانه و آگاهانه تلاوت کند و بدان ایمان آوَرَد، رنج ها و سختی ها در این جهان و در جهان دیگر از او برداشته خواهد شد.

مصطفی صلی الله علیه و آله خبر داد از کردگار قدیم و خداوند مهربان که از بنده نوازی و مهربانی و بزرگواری خود گفت: قسمت کردم خواندنِ سوره ی الحمد میان من و میانِ بنده ی من، نیمه ای از آن، مراست و نیمه ای از آنِ بنده ی من و بنده ی مراست آن چه خواهد.

از جمله اخباری که عموما دلالت می کند بر سوره های حوامیم یکی از آنها، از حضرت رسالت صلی الله علیه و آله وسلم است که فرمود: حوامیم، زبور قرآن است. و در روایت دیگر آمده که هر چیزی را میوه ای است و میوه قرآن، حوامیم است؛ چه این سوره ها، روض (قصر)های زیبایند که متصل به یکدیگر، هر که خواهد در مرغزار بهشت گردش کند، باید که حوامیم بخواند.

روایت است از رسول که گفت: هر که او سوره قصص بخواند، هیچ فرشته در زمین و آسمان نماند مگر این بر صدق او گواهی دهد روز قیامت که او صادق بود که همه چیزی هلاک شونده است مگر هستی و ذات خداوند و ذات او، او راست حکم و با اوست گردانیدن شما. (زنده کردن و بازگشت به او).

از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم روایت است که فرمود: هر که سوره سبا تلاوت کند، هیچ نبی و رسول نباشد مگر که در روز قیامت، رفیق او باشد و با او مصافحه کند.