قرائت

در جست وجوی راست اندیشی دینی، که پیش تر در باب حسن و ضرورت آن سخن گفتیم، چه بسا با تلقی های متفاوت و حتی ناسازگاری از دین روبه رو شویم

هیچ یک از موجودات، راکد یا ساقط نیستند. اگر علل و عوامل قسری، موجودی را به رکود یا سقوط نکشانند، لحظه ای از پویش و تلاش باز نمی ایستند، تا خود را به سرحد کمال ممکن و غایت و مقصدی که در خور اوست، نائل گرداند.

یکی از دوره های مشهور قرائتِ ترتیبی قرآن کریم، دوره ای است که توسط حافظ و قاری ممتاز کشورمان جناب آقای علی پرهیزگار، تلاوت شده است. ایشان در کشور چهره ای شناخته شده است.

وقف و ابتدا از فنون مهم قرائت قرآن کریم است. قاری باید بتواند جمله ها و عبارت ها را از هم باز شناسد تا بر جای مناسب وقف کند و از جای مناسب مجددا قرائت را آغاز کند. ندانستن جای وقف و ابتدا، سبب می شود که آیات قرآن به طور نادرست تقطیع شود و معانی نادرستی به شنونده القا شود.

پوشیده نمانَد که قرآن منشأ حسنات و مبدأ خیرات و عبادات است. به جهت آن که چون، صاحب سعادت را به مساعدت، توفیق دولتِ قرائت دست دهد، و در وعد و وعید و بیم و امید و ثواب و عِقابِ آن تفکّر نماید، هر آینه، رغبت او به طاعت، زیاد شده، رَهبت (ترس) او از مُحرَّمات پدید آید

میان قاریان، رسم بر این است که قرائت خود را با جمله «أعوذ باللّه من الشیطان الرّجیم» آغاز می کنند. این ادب قرائت، بر اساس فرمانی است که خداوند به پیامبرش چنین فرموده: «فَأِذا قَرَأتَ القُرآن فَاستَعِذ بِاللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ؛ و هنگامی که قرآن می خوانی، از شرّ شیطان رانده شده به خدا پناه ببر.» (سوره نحل، آیه 98)

در شماره 5 نشریه «بشارت» مقاله ای تحت عنوان دوره ترتیل قرائت استاد محمّد صدیق منشاوی آورده شده که از ابعاد مختلفی قابل بررسی است.

از دیگر قاریانی که دارای دوره های ترتیبی قرآن کریم است، استاد شیخ محمود خلیل الحصری است.

پیامبر گرامی فرمود: کسی که سوره مُزَّمّل را، خالصانه و آگاهانه تلاوت کند و بدان ایمان آوَرَد، رنج ها و سختی ها در این جهان و در جهان دیگر از او برداشته خواهد شد.

مصطفی صلی الله علیه و آله خبر داد از کردگار قدیم و خداوند مهربان که از بنده نوازی و مهربانی و بزرگواری خود گفت: قسمت کردم خواندنِ سوره ی الحمد میان من و میانِ بنده ی من، نیمه ای از آن، مراست و نیمه ای از آنِ بنده ی من و بنده ی مراست آن چه خواهد.