وحی

از دقت در مجموعه آموزه های قرآن کریم و رهنمودهای پیشوایان دینی درباره خرد و خردمندی، چنین معلوم می شود که خردورزی، جان مایه دین و دینداری، و پایه اصلی جامعه آرمانی اسلام است؛ چرا که بر اساس آموزه های دینی، عقلْ پیامبر باطنی است و مهم ترین هدف برانگیخته شدن پیامبران الهی، شکوفایی آن می باشد

در بین مجموعه اموری که آشنایی با آن ها، در روند کمال یابی انسان مؤثر و مهم تلقی می شود، هیچ امری به اندازه شناخت خود انسان و ویژگی های وجودی او اهمیت ندارد

بفزود نور دیده مولا و مام خویش

یکی از مسائل بحث برانگیز در میان اندیشمندان و پیروان ادیان مختلف مسئله ی وحی است.

حقیقت وحی نام تألیفی فلسفی ـ کلامی از جناب آقای اسماعیل دانش می باشد که به جای پایان نامه مورد قبول واقع شده است. این رساله دارای یک مقدمه و سه فصل است. فصل اول آن شامل بحث های زیر می باشد؛

وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوی إِنْ هُوَ إِلاّ وَحْیٌ یُوحی)[1] نزول باران هدایت و رحمت قرآن کریم تنها از راه وحی صورت گرفته و خداوند عزیز و حکیم با برگزیدگان رسالت با زبان وحی سخن گفته است.

عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق((ع))

وحی، معانی و کاربردهای گوناگونی دارد که فراگیرترین معنای آن، القای سریع و نهانی است. این معنای مشترک در همهی مصداقها و کاربردها، صدق میکند، خواه القای امری تکوینی بر جمادات باشد یا القای امری غریزی بر حیوانات; تفهیم خطورات فطری و قلبی بر انسانهای معمولی باشد یا تفهیم پیام شریعت بر پیامبران; با اشاره باشد یا نوشتار پنهانی

قوه عقلانی یکی از خاصیت های «قوه نبوی » است. خاصیت دیگر قوه نبوت، توان تصرف در طبیعت است.

این که عنوان «فلسفه اسلامی» صرفا یک نام است یا توصیفی است حقیقی، مسئله ای است در خور بحث. در این مقاله، ابتدا مجموعه ای که تحت این عنوان شناخته می شود معرفی می گردد و سپس نشان داده می شود که عنوان مذکور صرفا نام این مجموعه نیست، بلکه توصیف حقیقی آن است؛ یعنی، مجموعه مذکور هم حقیقتا فلسفه است و هم حقیقتا اسلامی