وضعیت-ادبیات-در-سالی-که-گذشت

مهدی رجبی با گله از تیراژ اندک کتاب‌ها و درآمد اندک نویسنده‌ها، می‌گوید: اگر نویسنده‌ای کتاب‌های زیادی داشته باشد درآمد ماهیانه‌اش می‌شود اندازه درآمد یک کارمند معمولی؛ با این وجود نویسنده با چه شوقی کار کند؟

محمدهاشم اکبریانی از پرفروش شدن کتاب‌های عامه‌پسند می‌گوید و این را نکته مثبتی می‌داند.

اسدالله شعبانی از «بحران کتاب» و از رقابت ناشران در تولید کتاب برای دولت، نه مردم می‌گوید و چراهایی را که به‌نظرش کسی به آن‌ها پاسخ نمی‌دهد مطرح می‌کند.

رشید کاکاوند از ماسک‌ بر چهره زدن‌ها، و انحطاط اخلاقی و رفتاری در جامعه که به گفته او سبب از بین رفتن امکان تجلی هنر و ادبیات و بازاری شدن شعر شده است، می‌گوید.

مهدی حجوانی از خطر پول‌شویی و فساد در حوزه کتاب و تاثیر وضعیت اقتصادی بر فرهنگ می‌گوید. او همچنین هم‌زمان با تولد 59 سالگی‌اش، آرزویش را برای مردم در سال جدید بیان می‌کند.

محمد دهقانی با «خراب» توصیف کردن وضعیت فرهنگی، از کتاب‌های بدی می‌گوید که برای ارتقاء و بیشتر شدن آب و نان منتشر می‌شوند.

حمیدرضا شکارسری از روال بی‌ضربان شعر و سِر شدن نسبت به اتفاق‌هایی که دیگر تکانی به ادبیات نمی‌دهند، می‌گوید و برخی عوامل آن‌ها را بررسی می‌کند.

علی‌اصغر حداد با اعتقاد به این‌که در ادبیات ترجمه تحولی ایجاد نشده، از مشکلاتی که به گفته او با ادامه یافتن‌شان مزید بر علت شده و بازار نشر را نحیف‌تر کرده‌اند می‌گوید.

شهریار عباسی از نگرانی‌ برای کمرنگ شدن حضور مردان جوان در زمینه داستان ایرانی می‌گوید که به اعتقاد او از وضعیت نامناسب حوزه نشر آثار داستانی ناشی می‌شود.

اصغر نوری از تاثیری که بحران کاغذ بر وضعیت ادبیات داستانی امسال داشته و ضربه‌ای که مثلث برخی کارگاه‌های ادبی، ناشران و جایزه‌ها به ادبیات وارد می‌کند، می‌گوید.