در تمام روابط عاشقانه و بلند مدت "سازش" کلید اصلی‌ رسیدن به توازن و موفقیت است. به خصوص زمانی‌ که دو نفر  برای ادامه زندگی‌ مشترک خود زیر یک سقف می‌‌روند، بسیار مهم است که بتوانند بر سر موضوعات به‌خصوصی به تفاهم برساند که بدون سازش متقابل امکان پذیر نخواهد بود. اما مشاوران خانواده، 3 مورد را از لیست مواردی که دو طرف می‌‌بایست در آن‌ها سازش کنند خط‌ می‌‌زنند و تاکید می‌‌کنند که به این موارد باید توجه شود:

 1. پنهان کردن ویژگی‌‌های شخصیتی خود

بسیاری از ما به دلیل ترس از دست دادن یا آزرده کردن شریک احساسی‌‌مان، برخی‌ از اعتقادات، دیدگاه‌ها، خواسته‌ها یا حتی گذشته و دوستانمان را پنهان می‌‌کنیم؛ و سعی‌ می‌‌کنیم مدام در مبارزه با آن‌ها باشیم و هیچ‌گاه اجازه بیان به آن‌ها ندهیم.
شاید در کوتاه مدت، نتیجه این کار مثبت باشد و رضایت طرف مقابل را جذب کند؛ اما در بلند مدت، عوارض مخربی در سلامت روان ما دارد و نمود آن در رفتار‌هایمان با همسر و کاهش رضایتمان از رابطه همراه است.

 

2. مقبول جلوه دادن بی‌ احترامی

یکی‌ از عوامل تعیین کننده در طول عمر و رضایت‌مندی روابط، وجود یا عدم وجود احترام بین زوج‌ها در زمان مشاجره یا اختلاف نظر است. هر حس خصومت، تحقیر یا بی‌ احترامی باعث ایجاد زخم‌های عمیقی می‌‌شود که به مرور رضایت‌مندی از احساس و ارتباط را به حداقل می‌‌رساند. بنابراین، اگر تصور می‌‌کنید که سازش با هرگونه بی‌ احترامی یا خشونت، می‌‌تواند سازنده باشد بهتر است تاثیرات بلند مدت آن را نیز مدنظر داشته باشید.

 

3. عدم تطابق جدی در تمایلات یا رضایت‌مندی جنسی‌

عدم رضایت از روابط جنسی‌، عامل اصلی‌ در 80 درصد طلاق‌هایی است که رخ می‌‌دهد. معمولا طرفین با نادیده گرفتن یا سازش کردن نسبت به تفاوت‌ها و نامیدی‌ها در روابط جنسی‌ خود با همسر، شکاف‌هایی‌ عمیق در طولانی مدت ایجاد می‌‌کنند که در نهایت به جدایی‌ می‌‌انجامد. هرگز خواسته‌ها یا شکایت خود در خصوص روابط جنسی‌ را تحت عنوان "سازش" نادیده نگیرید؛ یا زیر پا نگذارید.