جاهای-دیدنی-مرودشت

تاریخچه روستا: روستای رشمیجان کلانتری دارای تاریخچه ای بیش از2500 سال میباشد.وجود تل تاریخی ومربوط به عهد هخامنشیان در ضلع شمالی روستا که امروزه به منظور گورستان روستا شناخته میشود و همچنین تل دیگری در ضلع غربی روستا که این روزها اشتباهی به نام تل کجوری معروف شده است و در واقع نام این تل

براساس این آمار (سال 85)جمعیت روستا 1747نفرتعداد 379خانوارمی باشد.از این جمعیت 912 نفر مرد و 835 نفر

روستایی است خوش آب و هوا که در حدود پانزده کیلومتری غرب شهرستان مرودشت قرار دارد و از نظر ارضی کشاورزی دارای منابع غنی میباشد و مردم این روستا به دام داری و کشاورزی مشغولند.

بیزجان علیا نام روستایی است از توابع مرودشت فارس ودر سه کیلومتری سد درودزن در کنار رود کر ودامنه کوههایی که ادامه کوهای زاگرس میباشند واقع شده است.

دم افشان یکی از روستاهای دهستان رامجرد یک از بخش مرکزی شهر مرودشت فارس است که بر پایه آخرین سرشماری مرکز آمار ایران در سال ١٣٨5 خورشیدی جمعیتی بالغ بر 456 نفر داشته است.این روستا در ٢5 کیلومتری شهر مرودشت در دامنه کوه ایوب واقع شده و دارای مناظر دیدنی و زیبا در اطراف خود می باشد.درآمد بیشتر مردم این روستا از راه کشاورزی حاصل می شود.

پل نو به چهار مکان مشخص بطور تقریبی نزدیک به هم در منطقه رامجرد گفته می شود.اولین مکان نام پلی معروف به پل نو است

پل بید گل مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان مرودشت، بخش درودزن، دهستان ابرج، جنوب روستای بیدگل واقع شده و این اثر در تاریخ 30 بهمن 1386 با شمارهٔ ثبت 20946 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این اثر در تاریخ 30 بهمن 1386 با شمارهٔ ثبت 20893 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل که امروزه به صورت ویرانه ای درآمده ، در شمال شرق شیراز و 2 کیلومتری شمال روستای سیوند – از توابع مرودشت – بر روی رودخانه پلوار ، در مسیر کاروان رو قدیم شیراز به کرمان واقع گردیده است

بقایای پل استخر مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان مرودشت، بخش مرکزی، دهستان نقش رستم، روستای حاجی آباد، 100 متری جنوب غرب شهر استخر واقع شده و این اثر در تاریخ 30 بهمن 1386 با شمارهٔ ثبت 20924 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است

خانیمن، شهری از توابع بخش کامفیروز شهرستان مرودشت در استان فارس ایران است. این شهر در کامفیروز شمالی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 3٬498 نفر (917خانوار) بوده‌است.