امت

«شیعه» نامی آشنا در فرهنگ توحید بوده و قرآن بزرگ ترین شاهد این گفتار است. در قرآن، حضرت ابراهیم علیه السلام «شیعه» نامیده شده است؛ زیرا ادامه دهنده جریان توحیدی حضرت نوح علیه السلام بود. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و حضرت علی علیه السلام نیز شیعه بودند.

قرآن و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله دو منبع اساسی و مورد اتفاق همه مذاهب اسلامی برای نظریه پردازی در فروعات فقهی است با این حال فتاوا و آرای متفاوتی از سوی فقها مطرح شده و می شود.

حمله(1) و تهاجم آمریکا و انگلیس به عراق و تصرف و اشغال این کشور اسلامی، بدون موافقت شورای امنیت سازمان ملل متحد و مخالفت و اعتراضات شدیدی که از طرف دول مختلف و اکثریت قریب به اتفاق افکار عمومی دنیا در این باره به عمل آمد، نشان داد که پدیده ی به اصطلاح جهانی سازی و جهانی شدن نظام بین المللی امروزی، اسطوره ای بیش نیست

فاطمه زهرا(س)، سرور بانوان دو جهان، عطای خداوند سبحان، کوثر قرآن، کفو و همتای امیرالمؤمنان، یکی از علل آفرینش عالم امکان، سیده النساء العالمین و الگوی بی بدیل برای تمام جهانیان می باشد

جملگی مسلمانان و متفکران، گروه ها و جریانات اسلامی معتقد و مدعی اند که:

قل هذه سبیلی ادعوا الی الله علی بصیرة انا و من اتبعنی » (1)

در آنچه امروزه از تمدن مورد نظر است، به ویژگیها، اوصاف و تواناییهایی که تمدنها از خود بروز می دهند، توجه نمی شود

بدون تردید هر آغازی را انجامی است و هر شروعی را پایان، مگر ذات اقدس پروردگار که آغاز و انجام ندارد. دنیا نیز از این قاعده کلی و فراگیر بیرون نیست، از این رو زمانی بر این دنیا گذشته و زمانی خواهد گذشت که زمان پایان خواهد بود و این قسمت پایانی کتاب زمان را «آخر الزمان» نام نهاده اند.

دکتر حامد حفنی داود، از دانشمندان معاصر اهل سنّت، مقدمه ای کوتاه بر کتاب«بحث حول المهدی»شهید سیّد محمّد باقر صدر نوشته است.

در صحیحه زراره از امام محمّدبن علی علیه السلام روایت می کند که حضرت فرمود: