مجله دیجی کالا: بر اساس نتایج پژوهشی تازه، رنگ صورتی روشن، قدیمی‌ترین رنگ روی کره‌ی زمین است. محققان رنگ صورتی جدید کشف شده را در صخره‌هایی پیدا کرده‌اند که قدمت آن‌ها به 1.1 میلیارد سال پیش بازمی‌گردد.
صخره‌هایی که رنگدانه‌های صورتی در آن کشف شده، در صحرای موریتانی در غرب افریقا بوده‌اند. این رنگدانه‌ها بسیار قدیمی‌تر از رنگدانه‌هایی هستند که پیش از این تصور می‌شد، قدیمی‌ترین رنگ‌های دنیا باشند. دکتر «نور گونلی» (Nur Gueneli)، پژوهشگر ارشد این تحقیقات در دانشگاه ملی استرالیا، می‌گوید که قدیمی‌ترین رنگدانه‌های کشف شده پیش از اکشتاف او، مربوط به 500 میلیون سال پیش بودند. رنگدانه‌های صورتی جدیدی که او کشف کرده، توسط موجودات زنده‌ی باستانی در اقیانوس تولید شده‌اند.
او در تحقیقات خود نوشته است: «رنگدانه‌های صورتی روشن کشف شده، فسیل‌های مولکولی از کلروفیل تولیدی موجوداتی بسیار قدیمی هستند؛ موجوداتی که فوتوسنتز می‌کرده‌اند و زمان بسیار زیادی از وجود آن‌ها می‌گذرد.»
برای کشف این رنگدانه‌ها، محققان صخره‌هایی که عمری یک میلیارد ساله داشتند را خرد و تبدیل به پودر کردند. سپس بقایای مولکول‌های قدیمی موجوداتی را از این صخره‌ها استخراج و آن‌ها را بررسی کرده‌اند. زمانی که رنگدانه‌های کشف شده به مایع تبدیل می‌شوند، رنگ صورتی روشن از خود نشان می‌دهند. با این حال، هر چه غلظت آن‌ها بیشتر شود، رنگ این فسیل‌ها می‌تواند به سمت قرمز یا حتی بنفش عمیق هم پیش رود.
البته در تحقیقات جدید، فقط هم به بررسی رنگدانه‌ها و اینکه قدیمی‌ترین رنگ دنیا صورتی است، بسنده نشده. پژوهشگران هم‌چنین اطلاعاتی تازه از موجودات زنده‌ای که در گذشته زیر اقیانوس وجود داشته، کسب کرده‌اند.
تیم این تحقیقات متشکل از پژوهشگرانی است که از امریکا، استرالیا و ژاپن گرد هم آمده‌اند. این تیم توانسته است این موضوع که موجودات زنده‌ی داخل اقیانوس‌ها، بیشتر از باکتری کوچک «سیانوباکتری» تشکیل شده بودند را تایید کند. این نوع باکتری انرژی مورد نیاز خودش را توسط فوتوسنتز تامین می‌کند. این تحقیقات جدید، می‌تواند دیدگاه تازه‌ای از چگونگی تکامل حیوانات به ما دهد.
در گونلی در این باره نوشته است: «مطالعه‌ی دقیق روی رنگدانه‌های باستانی، این موضوع را تایید کرده است که باکتری‌های کوچک سیانوباکتری سلطه‌ی زنجیره‌ی غذایی اقیانوس را در میلیاردها سال پیش به دست داشتند. این موضوع می‌تواند به توضیح اینکه چرا حیوانات در آن زمان وجود نداشتند، کمک کند.»
محدودیت منابع بزرگ غذایی مثل جلبک در آن زمان، مانع شکل‌گیری موجودات زنده و بزرگ شده است. جلبک، در عین اینکه بسیار کوچک است، ولی اندازه‌ای هزاران بار بزرگتر از سیانوباکتری دارد. جلبک‌ها 650 میلیون سال پیش رشد زیادی پیدا می‌کنند و در همین زمان، سیانوباکتری به تدریج از بین می‌رود. فراوانی جلبک‌ها و غنی بودن آن‌ها به عنوان یک منبع غذایی، انرژی لازم برای تکامل سیستم‌های پیچیده مثل حیوانات و انسان را فراهم می‌کند.
