بررسی فیلم وینچستر ؛ خانه جن زدگان

فیلم Down a Dark Hall (انتهای دالانی تاریک) نمونه دیگری از داستان‌های ارواح در قالب یک فیلم سینمایی است که در سال ۲۰۱۸ به کارگردانی رودریگو کورتز اکران شد. اثری نسبتا قابل قبول و متفاوت در میان سایر آثار ژانر وحشت که تماشای آن خالی از لطف نیست. هر چند این فیلم، چندان بی‌ایراد نیز نیست.

فیلم Down a Dark Hall (انتهای دالانی تاریک) نمونه دیگری از داستان‌های ارواح در قالب یک فیلم سینمایی است که در سال 2018 به کارگردانی رودریگو کورتز اکران شد. اثری نسبتا قابل قبول و متفاوت در میان سایر آثار ژانر وحشت که تماشای آن خالی از لطف نیست. هر چند این فیلم، چندان بی‌ایراد نیز نیست.

معتقدم هر اثر هنری، هر چقدر هم بد باشد باید آن را تجربه کرده و از نزدیک با آن روبه‌رو شد. چه بسا ایده‌ای پشت تهیه‌اش وجود داشته باشد و ما آن را درک نکرده باشیم. همانطور که شاهکارهای متعددی در طول تاریخ سینما همانند فیلم جن‌گیر (The Exorcist) روی پرده‌ نقره‌ای به تصویر کشیده شده، آثار ضعیفی نیز در کارنامه‌ کارگردان‌های مختلف هالیوود همانند کلبه وحشت (House of The Dead) به ثبت رسیده ولی آیا صرف یک نمره، باید ملاکی باشد بر تجربه نکردن یک اثر؟

کارگردان: رودریگو کورتز
استودیو تهیه‌کننده: فیکل فیش فیلمز، نوسترامو پیکچرز، تمپل هیل انترتینمنت
بازیگران: آناسوفیا راب، اوما تورمن، ایزابل فِرمن
بودجه: نامعلوم

مسلما خیر. فیلم Down a Dark Hall نیز حکایتی این چنینی دارد. نه اثری است بسیار فوق‌العاده و کم نقص و نه یک اثر کاملا افتضاح که نتوان آن را تحمل کرد. هم المان‌های مثبتی در این فیلم می‌بینیم و هم برخی از المان‌های منفی موجود در این اثر، باعث رنجش خاطر ما می‌شوند. در هر صورت فیلم Down a Dark Hall از آن دسته آثاری است که بد نیست تجربه‌اش کنیم. در ادامه به این مقوله می‌پردازیم چرا فیلم Down a Dark Hall اثری قابل تحمل است.

فیلم Down a Dark Hall قصه‌ دختربچه‌ای به نام کیت (آناسوفیا راب) را تعریف می‌کند که توسط خانواده‌اش، به مدرسه شبانه‌روزی بلک‌وود فرستاده می‌شود. هر دانش‌آموزی در مدرسه بلک‌وود پذیرفته نمی‌شود و کیت در بدو ورودش به این مدرسه هم حس خوبی نسبت به این موضوع ندارد. زمانی که کیت در می‌یابد تعداد دانش‌آموزان بلک‌وود در این مدرسه از تعداد انگشت‌های یک دست بیشتر نیست، این حس تشدید پیدا می‌کند و با جلو رفتن قصه، کیت درگیر اتفاقاتی می‌شود که در نوع خود جالب است.

قیافه‌ آناسوفیا راب آشنا نیست؟ همان دختربچه لوس و ننر فیلم چارلی و کارخانه شکلات‌سازی که تیم برتون، کارگردانی آن را بر عهده داشته. این دختر 25 ساله در فیلم Down a Dark Hall به نسبت خوش درخشید.

ماجرای کیت در بلک‌وود، یک روند صعودی را از لحاظ هیجانی طی می‌کند که الزاما المان بدی نیست ولی اجازه دهید از یک زاویه دیگر به این موضوع نگاه کنیم. فرض کنید قرار است برای دوست‌تان یک معما تعریف کنید. شما این کار را به سرعت انجام می‌دهید و بدون آنکه اجازه دهید دوستتان فکر کند، درجا جوابش را می‌دهید. آیا واقعا هدفتان این بوده؟ قطعا خیر. احتمالا دلتان می‌خواسته دوستتان درگیر معما شود. پس باید به او فرصت فکر کردن می‌دادید.

اولین ایراد فیلم Down a Dark Hall اینجاست فیلم‌نامه‌ی این اثر به شما اجازه نمی‌دهد درباره رخدادهای به وقوع پیوسته، کمی فکر کنید. کیت بدون هیچ معطلی درگیر اتفاقات ماورالطبیعه‌ای می‌شود که در ابتدای فیلم، دلیلی برای این رویدادها وجود ندارد. این ریتم عجولانه صرفا محدود به خط داستانی نیست. حتی رفتار خصمانه بین کیت و ورونیکا (ویکتوریا مورولز) خیلی سریع تغییر و تحول پیدا می‌کند. با این اوصاف ضرب‌آهنگ و ریتم لجام گسیخته این فیلم، علتی دارد.

از این دست نماهای بی‌خاصیت با میزانسن فاجعه به وفور می‌بینیم. ایراد اصلی نماهایی از این دست، در عدم ارتباط بیننده با شخصیت‌هاست.

فیلم Down a Dark Hall برگرفته از رمانی به قلم لوییس دانکن است. رودریگو کورتز در مقام کارگردان به رمان وفادار نبوده و با اقتباسی آزاد تصمیم داشته از یک کتاب قدیمی، اثری بی‌نظیر و کم نقص خلق کند. کارگردان صرفا نقطه آغاز قصه‌اش را تا حدودی مطابق با رمان در آورده و مابقی فیلمنامه‌اش، اثری است متفاوت با هر آنچه دانکن در رمان خود پنداشته.

همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، معمای فیلم Down a Dark Hall خیلی سریع طرح و به همین سرعت پاسخی برای‌اش در نظر گرفته شد. پس نمی‌توان روی بخش «رازآلود» بودن این فیلم حساب باز کرد. آنچه می‌ماند درام ماجرا و مولفه‌های ژانر وحشت است. بنا بر خلاصه داستان و دانستن این موضوع که این فیلم، یک اثر اقتباسی است شاید فکر می‌کنید فیلم Down a Dark Hall می‌تواند کاری کند شما از وحشت، کابوس ببینید ولی کارگردان در این امر نیز سر بلند بیرون نمی‌آید.

به اقتضای فضای رمان و جریانی که باید به یک نقطه اوج برسد، ارواح در این فیلم در هیبت‌های گوناگون دیده می‌شوند. همانطور که در فیلم آنابل: آفرینش (Annabelle: Creation) عوامل ماورالطبیعه را به چشم می‌بینیم و برای چند لحظه هم که شده از تماشای آنها وحشت‌زده می‌شویم، رودریگو کورتز نیز تلاش می‌کند همین رویه را در فیلم Down a Dark Hall اِعمال کند.

ایفای نقش نواه سیلور در نقش جولز دورت چندان به دل نمی‌نشیند.

در پس زمینه تصویر و در حین ادای دیالوگ‌‌ توسط بازیگرها، اشباح به حرکت در می‌آیند. کورتز در مقام کارگردان، در یک الی دو نقطه نیز سعی می‌کند با نشان دادن ناگهانی ارواح، مخاطب را بترساند. ولی از آنجایی که این فیلم ریتمی بسیار عجولانه دارد، این پلان‌های به ظاهر ترسناک خیلی زود فراموش می‌شوند. گویا همه چیز در این جریان واحد، با دور تند پیش می‌رود.

فیلم Down a Dark Hall اثری است متوسط که فارغ از مشکلات ریز و درشتش، داستانی متفاوت در باب قصه ارواح تعریف می‌کند.

کورتز حتی می‌توانست از نورپردازی و فضای مدرسه بلک‌وود به نفع خود استفاده کند. جریان فیلم این اجازه را به کارگردان می‌داد تا به هر نحوی که دلش می‌خواهد با ذهن مخاطب بازی کند. ولی دو صد افسوس، کارگردان در ترساندن مخاطب خود عاجز است و او می‌خواسته صرفا قصه‌ای را که آغاز شده، هر چه سریع‌تر به اتمام برساند.

و اما می‌ماند درام و جریانی که باید بیننده را با خود غرق داستان کند. شاید اگر فیلم به کتاب وفادار بود، این اتفاق به راحتی هر چه تمام‌تر رخ می‌داد ولی درام حاکم بر فیلم Down a Dark Hall نیز هر از گاهی سکته ناقص می‌زند.

تا با شخصیت کیت ارتباط برقرار کنید، فیلم وارد فاز پایانی خود می‌شود. تا بیایید از مادام دورت (اوما تورمن)، رئیسِ بد عنقِ بلک‌وود متنفر شوید، با تیتراژ پایانی روبه‌رو می‌شوید. به همین سبب درام این فیلم نیز حرف چندانی برای گفتن ندارد. شاید بپرسید پس چرا باید فیلم Down a Dark Hall را تماشا کنیم وقتی نویسنده عقیده دارد این اثر در تمام مولفه‌ها می‌لنگد؟

چرا اورما تورمن را دوست داریم؟ جدا از زیبایی بصری‌ این بازیگر توانمند، تورمن با همین ژست در این قاب تصویر، حس شرارت رخنه کرده در کاراکتر مادام دورت را کاملا به شما انتقال می‌دهد. کافی است به چهره او در این تصویر زل بزنید!

چون ایده‌ی این فیلم در کمتر اثری دیده شده و در میان آثار متعدد در سبک وحشت با مضمون قصه‌ ارواح، فیلم Down a Dark Hall می‌تواند برای نود دقیقه شما را سرگرم کند. همانطور که گفتم چون فیلم در بسیاری از مسائل ضعف دارد، الزاما نسبت به تماشای این اثر دل‌زده نمی‌شوید. کماکان که منتقد نیویورک تایمز در یادداشتی از این فیلم، اذعان داشته تجربه دو مخاطب از این اثر، ممکن است نسبت به یکدیگر متفاوت باشد.

پس اگر دلتان لک زده برای یک فیلم فانتزی و معمولی با داستانی متفاوت از آنچه در سایر فیلم‌های رایج وحشتناک وجود دارد، فیلم Down a Dark Hall را از دست ندهید. بعد از تیتراژ پایانی تازه درک می‌کنید چرا لوییس دانکن، نام رمانش را «انتهای دالانی تاریک» گذاشته.