محبّت پاک و خالصانه ، به همه بندگان خدا به ویژه فرزندان ، عملى است شایسته و مورد سفارش ، امّا در مورد محبّت به دختران در خانواده ، بیشترتوصیه شده است و پاداش بیشترى نیز وعده داده اند.
امام حسین(ع) این عبادت را به شایسته ترین صورت ممکن انجام داد و کوشید تا دخترش را با بوسه باران ساختن چهره و کشیدن دست نوازش پدرانه بر سر و آرامش بخشیدن به قلب طوفان زده اش ، شادمان سازد و از غم و اندوه جانکاه او بکاهد. امّا او در پرتو هوش سرشار خویش حقایقى را دریافت و محبّت سرشار پدر گرانقدرش جز بر اندوه جانکاهش نیفزود.
منبع : ویژگیهاى امام حسین علیه السلام
