مقام رضا و خشنودى

امام حسین علیه السلام در والاترین درجه از درجات رضا و تسلیم در برابر حق و در رفیع ترین مرحله خشنودى از خدا بود.
به هنگام حرکت از مکّه فرمود:
(گویا با دیدگان خویش مى نگرم که درندگان بیابانها، بین سرزمین نواویس و کربلا اعضا و اندامهاى پیکرم را قطعه قطعه و شکمهاى گرسنه خود را سیر و انبانهاى تهى شان را پر مى کنند ... بر آنچه خدا خشنود و راضى گردد ما خاندان وحى و رسالت خوشنود خواهیم بود.)
بدینگونه مى نگریم که او به بزرگترین رخداد غمبار زندگى پر فراز و نشیب خود که قطعه قطعه شدن و پایمال شدن پیکر پاکش در راه خدا و احیاى ارزشهاى الهى و نابودى بدعتهاى جاهلیّت اموى است ، خشنود بود.