او فرزند عقیل بن أبى طالب و مادرش امّ ولد است. چون بلند قامت بود به وى «رمح عقیلى» (: نیزه عقیلى) مى گفتند. عبدالرحمن با خدیجه، دختر امام على علیه السلام ازدواج کرد و از او داراى دو فرزند به نام هاى سعید و عقیل شد.
وى در روز عاشورا پس از برادرش جعفر به میدان رفت و چنین رجز خواند:
أَبى عَقیل فَاعْرِفُوا مَکانِى مِنْ هاشِمٍ وَهاشِم اخْوانى
کُهُولُ صِدْقٍ سادَةُ الأقرانِ هذا حسینٌ شامِخُ البُنیانِ
وسَیِّدُ الشّیبِ مع الشُّبانِ
پدرم عقیل، از نسل هاشم است و بنى هاشم برادران من. پس جایگاهم را بشناسید. [آنان ]، پیران راست کردار و همطراز بزرگان اند. این حسین، بلندمرتبه و سرور کهنسالان و جوانان مى باشد.
عبدالرحمن، هفده سواره نظام را به هلاکت رساند. سرانجام به دست عثمان بن خالد جُهَنى و بشر بن سوط به فیض شهادت نایل گشت»
در حالى که 35 بهار از عمر او گذشته بود و در مقبره جمعى شهیدان کربلا به خاک سپرده شد. جابر بن عبداللَّه انصارى، از اصحاب پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم [نیز] بر وى و جمعى دیگر از شهیدان کربلا نماز گزارد.
در زیارت ناحیه مقدسه و رجبیّه نام او آمده است و در زیارت ناحیه قاتل او نیز معرفى شده است. عبارت زیارت ناحیه چنین است:
«السلام على عبدالرحمن بن عقیل، لَعَنَ اللَّهُ قاتَله ورامیَه عُمَیْر بنِ خالدِ بنِ اسدِ الجهنى.»
درود بر عبدالرحمن بن عقیل؛ نفرین خدا بر قاتل و تیرزننده او عمیر بن خالد بن اسد جهنى باد.
منبع : منبع: پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، پژوهشکده تحقیقات اسلامی.
