مؤسس دولت ایوبیان، صلاح الدین یوسف بن ایوب مشهور به صلاح الدین ایوبی است.شاذی پدر ایوب مردی کرد بود که در شهر دوین (در عربی) در جنوب روان متولد شد اما نویسندگان نسب نامه ی این خاندان گمان برده اند که آنها عرب هستند.
ایوب و برادرش شیرکوه در اواسط قرن ششم هجری به خدمت اتابک نور الدین محمد [زنگی ] در آمدند و پس از مدتی شیرکوه و برادرزاده اش صلاح الدین، از طرف نور الدین برای سرکوبی با شورشهائی که در مصر بروز کرده بود به آن دیار روان شدند.شیرکوه و صلاح الدین برای اولین بار در سال 559 ه (1163 م)، و برای دومین بار در سال 562 ه (1166 م) به مصر رفتند تا آنکه العاضد آخرین خلیفه ی فاطمی شیرکوه را برای جبران خدماتش به وزارت خود برگزید .پس از مرگ ناگهانی شیرکوه، صلاح الدین در سال 564 هجری وزارت را در دست گرفت و به الملک الناصر ملقب گردید.او بزودی زمام کارها را در دست گرفت و پس از مدتی العاضد را در سال 567 ه (1171 م) از خلافت خلع کرد و فرمان داد که به نام خلیفه ی عباسی المستضی ء بالله خطبه بخوانند.با وجود آنکه این تغییر عظیم با آرامش تمام انجام یافت، اما باعث شد که بین صلاح الدین و فرمانده اش یعنی اتابک نور الدین اختلافاتی بظهور رسد.
اگر نور الدین در سال 569 ه (1173 م) وفات نکرده بود، بدون تردید نبردی میان آندو بوقوع می پیوست.پس از مرگ نور الدین، صلاح الدین ایوبی ظاهرا نسبت به الملک الصالح اسماعیل بن نور الدین اظهار اطاعت کرد ولی پس از مدتی استقلال کامل خود را اعلان نمود.در دوران صلاح الدین مذهب اهل تسنن به جای تشیع که در دوران خلافت فاطمیان رسمی شده بود شایع شد و مکه و مدینه نیز که قبل از او تحت نظارت و حکومت خلفای مصر قرار داشت در این دوران همچنان در دست صلاح الدین باقی ماند.در سال 569 ه (1173 م) صلاح الدین، برادرش تورانشاه را به حکومت یمن منصوب کرد و شعبه ی ایوبیان یمن به همین ترتیب بوجود آمد (به فصل پنجم مراجعه شود) .صلاح الدین پس از آن متوجه ی سوریه شد و در سال 570 هجری وارد دمشق گردید و علیرغم وجود خاندان نور الدین زنگی، متصرفاتش را وسعت داد تا آنکه بین سالهای 570 تا 572 ه (1174 1176 م) حدود مملکت خود را تا رود فرات تثبیت کرد.صلاح الدین تا قبل از وفات الملک الصالح، پسر نور الدین زنگی در سال 579 ه (1183 م) بر حلب دست درازی نکرد .در سال 581 ه (1185 م) بر موصل مستولی شد و پادشاهان سرزمین جزیره را به اطاعت خود در آورد. اینک مملکت او که از نیل تا فرات به استثنای برخی قلعه ها که در دست صلیبیان بود وسعت داشت، فرصتی به او داد تا با صلیبیان به نبرد برخیزد.صلاح الدین در روز بیست و چهارم ربیع الآخر سال 583 ه (1187 م) در جنگ حطین واقع در غرب دریاچه ی طبریه، مسیحیان بیت المقدس را به سختی شکست داد و پس از سه ماه بیت المقدس را تصرف کرد.در این نبردها تمام قلاع صلیبیان، جز قلعه ی صور توسط صلاح الدین مفتوح شد و جنگجویان صلیب که یارای مقاومت در برابر صلاح الدین در خود نیافتند.بزودی پریشان و پراکنده شدند.
سقوط بیت المقدس، اروپائیان را به فکر آغاز جنگ سوم صلیبی انداخت.در سال ه (1195 م) پادشاه انگلستان، ریچارد اول [معروف به ریچارد شیردل ] و پادشاه فرانسه، فیلیپ اوگوست وارد سرزمین فلسطین شدند و در اثنای محاصره ی قلعه ی عکا بهم رسیدند.نبرد بین صلاح الدین و پادشاهان انگلستان و فرانسه آغاز شد و مدت یکسال و نیم دوام یافت تا آنکه در سال 588 ه (1192 م) یک معاهده ی صلح به نفع صلاح الدین بین طرفین به امضاء رسید .22
صلاح الدین ایوبی در روز بیست و هفتم صفر سال 589 هجری (چهارم مارس 1193 م) در دمشق درگذشت.پس از وفاتش، پسران و برادران و برادرزاده هایش، مملکت وسیع او را تقسیم کردند .عادل سیف الدین برادر صلاح الدین که در اروپا به نام «سافادن» معروف است توانست به تدریج بر سایر افراد خاندان مستولی شود.طبیعتا در ابتدای فوت صلاح الدین، فرزندان او به حکومت رسیدند.افضل در دمشق، و عزیز در قاهره، و ظاهر در حلب حکومت را در دست گرفتند.عادل سیف الدین در سال 592 ه (1195 م) توانست جای افضل را در دمشق اشغال کند و منصور را که پس از عزیز در قاهره به سلطنت نشسته بود در سال 596 ه (1198 م) ساقط نماید.به این ترتیب فقط شهر حلب تا سال 658 ه (1259 م) در دست پسران صلاح الدین باقی ماند.
عادل سیف الدین علی برادر صلاح الدین بین سالهای 592 تا 596 ه (1195 1199 م) به قسمت اعظم مصر و سوریه تسلط یافت و در سال 596 ه (1199 م) پسر خود اوحد ایوبی را بر حکومت میافارقین در جزیره منصوب کرد.به این ترتیب، سیف الدین بر تمام شعب دولت ایوبیان حکومت عالی یافت تا آنکه در سال 615 ه (1218 م) فوت کرد و دولت او بوسیله ی اولادش به حکومتهای مستقلی در منطقه ی مصر و دمشق و کرک و میافارقین و حصن کیفا تبدیل شد.اما ایوبیانی که در حمص و حماة و بعلبک و یمن حکم می راندند از شعبه های دیگر ایوبیان بودند.ایوبیان مصر که به کرات بر سوریه نیز دست یافتند و از خاندان عادل سیف الدین محسوب می شدند، راه را برای حکمرانی ممالیک ترک در سال 648 ه (1250 م) گشودند.توضیح آنکه:
تورانشاه در سال 647 ه (1249 م) پس از صالح نجم الدین ایوب حکومت را به دست گرفت.پس از قتل تورانشاه، شجرة الدر ازدواج کرد و با لقب سلطان به حکومت مصر دست یافت و آنگاه شجرة الدر را از فرمانروائی خلع کرد.اما سیاست روز چنین اقتضاء می کرد که یکی از افراد خاندان ایوبی را ظاهرا بر مسند فرمانروائی بنشاند.به این منظور، اشرف موسی از نوادگان ملک الکامل را که کودکی بیش نبود بر تخت فرمانروائی قرار داد تا آنکه در سال 650 ه (1252 م) او را نیز خلع کرد و حکومت ایوبیان مصر را بکلی منقرض نمود.
ایوبیان حلب و ایوبیان مصر بر سر حکومت سوریه با ایوبیان دمشق به نزاع برخاستند اما تمام آنها در سال 658 ه (1239 م) در نبرد با مغولان منهدم شدند و پس از مدتی جانشینان عادل سیف الدین نیز که در میافارقین حکم می راندند به همین سرنوشت دچار گشتند تا آنکه ممالیک مصر در سال 661 ه (1262 م) با فتح حمص، این شعبه را نیز بکلی منقرض کردند.
ایوبیان یمن نیز در سال 626 ه (1228 م) جای خود را به بنی رسول دادند و ایوبیان بعلبک در سال 642 ه (1244 م)، و ایوبیان کرک در سال 661 ه (1262 م) منقرض شدند و فقط دو حکومت ایوبی در منطقه باقی ماند: اول ایوبیان حماة که از خانواده ی صلاح الدین بودند و تا سال 742 ه (1341 م) دوام یافتند، و ابو الفداء مورخ روف نیز از این خاندان است.دوم ایوبیان حصن کیفا که در جزیره حکومت داشتند و تا سال 930 ه (1523 م) که سلیمان قانونی امپراطور عثمانی بر آنها تاخت، به حکومت خود ادامه دادند.
سلسله نسب این شعب به شرح زیر است:
48 ایوبیان مصر
569 650 هجری قمری
564 الناصر صلاح الدین یوسف (دوران حکومت قاهره)
569 الناصر صلاح الدین یوسف (دوران فرمانروائی)
589 العزیز عماد الدین عثمان
595 المنصور محمد
596 العادل اول، سیف الدین ابو بکر
615 الکامل ناصر الدین محمد
635 العادل دوم، سیف الدین ابو بکر
637 الصالح، نجم الدین ایوب
647 المعظم توران شاه
648 شجرة الدر (همسر صالح نجم الدین ایوب) 23
648 650 الاشرف مظفر الدین موسی 24ایوبیان مصر
شادی بن مروان
نجم الدین ایوب
1 صلاح الدین یوسف/4 العادل اول
2 العزیز عثمان/5 الکامل محمد
3 المنصور محمد/6 العادل دوم/7 صالح ایوب/9 شجرة الدر/المسعود یوسف (از ایوبیان یمن)
8 المعظم تورانشاه/المنصور خلیل
ایوبیان دمشق ایوبیان دمشق
589 658 هجری قمری
589 الافضل نور الدین علی
592 العادل اول، سیف الدین ابو بکر
596 615 اتحاد با مصر
615 المعظم شرف الدین عیسی
624 الناصر صلاح الدین داود
626 الاشرف مظفر الدین موسی (از ایوبیان میافارقین)
635 الصالح، عماد الدین اسماعیل
635 الکامل محمد (از ایوبیان مصر)
635 العادل دوم، سیف الدین ابو بکر (از ایوبیان مصر)
637 الصالح نجم الدین ایوب (از ایوبیان مصر)
637 الصالح عماد الدین اسماعیل (مرتبه ی دوم)
643 الصالح نجم الدین ایوب (مرتبه ی دوم)
647 المعظم تورانشاه (از ایوبیان مصر)
648 658 الناصر صلاح الدین یوسف (از ایوبیان حلب)
(سپس مغولان بر قلمرو آنان مستولی شدند) نجم الدین ایوب
صلاح الدین یوسف/2 العادل اول
1 الافضل علی
3 المعظم عیسی/5 الاشرف موسی/6 الصالح اسماعیل/7 الکامل محمد/مودود
4 الناصر داود/8 العادل دوم/9 الصالح ایوب/الجواد یونس 25
المغیث عمر 26/10 المعظم تورانشاه ایوبیان حلب
589 658 هجری قمری
589 الظاهر غیاث الدین غازی 27
613 العزیز غیاث الدین محمد
634 658 الناصر صلاح الدین یوسف 28 (از ایوبیان دمشق)
(سپس مغولان قدرت را در دست گرفتند)
الناصر صلاح الدین یوسف (صلاح الدین ایوبی)
1 الظاهر غازی
2 العزیز محمد
3 الناصر یوسف/الظاهر غازی
العزیز ایوبیان حماة
574 742 هجری قمری
574 المظفر اول، تقی الدین عمر
587 المنصور اول محمد
617 الناصر قلیچ ارسلان
626 المظفر دوم، تقی الدین محمود
642 المنصور دوم، محمد
683 698 المظفر سوم، محمد
سپس والیان ممالیک مصر از ایوبیان حماة به حکومت منصوب شدند.
710 المؤید عماد الدین اسماعیل ابو الفداء (مورخ)
733 742 الافضل ناصر الدین محمد
(سپس ممالیک مصر قدرت را کاملا در دست گرفتند)
نجم الدین ایوب
نور الدین شاهنشاه
1 المظفر اول
2 المنصور اول
3 /قلیچ ارسلان/4 المظفر دوم
5 المنصور دوم/المظفر علی
6 المظفر سوم/7 المؤید اسماعیل ابو الفداء
8 الافضل محمد ایوبیان حمص
547 661 هجری قمری
574 محمد
581 المجاهد شیرکوه
637 المنصور ابراهیم
644 661 الاشرف مظفر الدین موسی
(سپس ممالیک قدرت را در دست گرفتند)
شاذی بن مروان
اسد الدین شیرکوه
1 محمد
2 المجاهد شیرکوه
3 المنصور ابراهیم
4 الاشرف موسی ایوبیان میافارقین 29
596 658 هجری قمری
596 الاوحد نجم الدین ایوب
657 الاشرف مظفر الدین موسی
617 المظفر شهاب الدین غازی
628 استیلای موقت مغولان
642 658 الکامل ناصر الدین محمد (فتح مغول بطور نهائی)
نجم الدین ایوب
العادل سیف الدین ابو بکر
1 الاوحد ایوب/2 الاشرف موسی/3 المظفر غازی
4 الکامل محمد ایوبیان حصن کیفا
در جزیره در کنار رود شط
629 930 ه/1231 1523 م
حصن کیفا یا کیف، شهری قدیمی در جزیره 30 بین دیار بکر و جزیره ی ابن عمر است.احتمالا تاریخ تأسیس قلعه ی این منطقه به سال 800 قبل از میلاد مسیح باز می گردد.قلعه ی مزبور به جهت موقعیتش، در دوران رومیها و ساسانیان در اوائل مسیحیت، از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بود و در دوران اسلامی نیز اهمیت خویش را همچنان حفظ کرد.در دوران ضعف عباسیان، خاندان حمدانیان و سپس کردهای مروانی و آنگاه بنی ارتق در سال 495 ه (1101 م) بر آن منطقه مستولی شدند.در ایام بنی ارتق، حصن کیفا به اعلی درجه آبادی رسید و اهمیت سیاسی فراوانی کسب کرد.
در سال 629 هجری (1232 م) الکامل محمد که از ایوبیان مصر بود بر بنی ارتق تاخت و آنان را منقرض کرد و حکومت آندیار را به پسر خود صالح نجم الدین ایوب تفویض کرد.این صالح ایوب اولین حاکم از خاندان ایوبیان حصن کیفا است.پس از صالح ایوب، در دوران پسرش تورانشاه که از سال 635 تا 648 ه (1237 1250 م) حکمرانی کرد، سلجوقیان روم [آسیای صغیر] بر شهر آمد یعنی مهم ترین مرکز این دولت مستولی شدند.در دوران موحد بن تورانشاه نیز مغولان در سال 658 ه (1259 م) متوجه جزیره شدند و این حاکم چاره ای ندید جز آنکه تحت حمایت مغولها قرار گیرد و سکه به نام هلاکوخان ضرب کند.از این وقت، دولت ایوبیان حصن کیفار و به ضعف نهاد و چون حاکم هفتم آن خاندان به نام صالح ابو بکر به سال 780 ه (1378 م) از تخت سلطنت به زیر آمد، برادرش ملک سلیمان اول به جایش نشست و با ورود تیمور به الرها (اروفه) به اطاعت او گردن نهاد و به این وسیله توانست دولت خود را حفظ کند.در نیمه ی دوم قرن نهم هجری در سال 866 ه (1461 م)، اوزون حسن آق قیونلو که در این اوقات قدرتمند شده بود بر حصن کیفا تاخت و سیزدهمین حاکم ایوبی آنجا را بقتل رسانید و مدت بیست سال بر حصن کیفا حکم راند.اما ایوبیان از اختلافات و اضطرابهائی که پس از وفات اوزون حسن پدید آمده بود استفاده بردند و قدرت خود را دوباره بدست آوردند.به این ترتیب که خلیل دوم پسر ملک سلیمان اول، با کمک کردهائی که آنها را در «سعردی» جمع آوری کرده بود بر حصن کیفا مستولی شد و شهر مزبور در این دوره مجددا آباد گردید و بناهای عظیم در آنجا بوجود آمد.
خلیل پس از مدتی به دیدار حامی خود یعنی شاه اسماعیل صفوی رفت ولی در تبریز دستگیر و زندانی شد و تا فتح تبریز بدست سلطان سلیم عثمانی نتوانست از زندان رها شود و به مملکت خود روانه گردد.در اثنای غیبت خلیل، پسر ملک سلیمان دوم به حکومت نشسته بود ولی خلیل با ورود به حصن کیفا مجددا قدرت را در دست گرفت و پس از مدتی سلیمان دوباره به حکمرانی رسید اما نتوانست حکومتی باثبات بر پا کند زیرا با برادرانش محمد و علی بر سر جانشینی پدر اختلاف بهم رسانید.در نتیجه به سال 930 ه (1523 م) حصن کیفا را به خسرو پاشا حاکم عثمانی دیار بکر تسلیم کرد.
به این ترتیب دولت ایوبیان حصن کیفا نیز منقرض شد و به قلمرو عثمانیان ضمیمه گردید.
مدت حکمرانی بسیاری از حکام این خاندان معلوم نیست و مدت فرمانروائی برخی نیز به تقریب معلوم است.بسیاری از کتب تاریخ اصولا از ذکر این خاندان غفلت ورزیده اند و برخی هم بطور بسیار مختصر در این باب ذکری به میان آورده اند.عمده مآخذ ما در تدوین اطلاعات و تحریر سلسله نسب آنها، کتاب احمد توحید بیک بوده است:
«~ Keifa Extr, des A.Tewhid,Monnaies des Eyoubites de Hisn ~»
«~ Mem du congre internat. de Numismatique etc. Bruxelles 1910 ~»
54 ایوبیان حصن کیفا
629 هجری قمری الصالح نجم الدین ایوب
636 المعظم تورانشاه
648 الموحد تقی الدین عبد الله
658 استیلای مغولان
؟ الکامل ابو بکر اول
؟ العادل مجیر الدین محمد
؟ العادل شهاب الدین غازی
؟ 780 الصالح ابو بکر دوم
780 العادل فخر الدین (یا عز الدین) سلیمان اول
؟ الاشرف شرف الدین احمد اول
836 الصالح (و سپس الکامل) صلاح الدین خلیل اول
856 الناصر
856 الکامل احمد دوم
؟ 866 العادل خلف
866 استیلای آق قیونلوها
؟ خلیل دوم
؟ سلیمان دوم
؟ خلیل دوم (مرتبه ی دوم)
؟ حسین
؟ 930 سلیمان دوم (مرتبه ی دوم)
(سپس عثمانیان بر قلمرو آنان مستولی شدند) ایوبیان حصن کیفا
الکامل محمد بن العادل اول (از ایوبیان مصر
1 الصالح ایوب
2 توران شاه
3 عبد الله
4 ابو بکر اول
5 محمد
6 غازی
7 ابو بکر دوم/8 سلیمان اول/دختر او
9 احمد اول/14 خلیل دوم/الظاهر عیسی (از بنی ارتق ماردین)
عثمان/10 خلیل اول/یحیی/محمد/15 سلیمان دوم/علی/محمد/16 حسین
11 الناصر/12 احمد دوم/13 خلف ایوبیان یمن
569 626 هجری قمری
569 المعظم شمس الدین تورانشاه
577 سیف الاسلام طغتکین احمد
593 معز الدین اسماعیل
598 الناصر ایوب
618 المظفر سلیمان
612 626 المسعود صلاح الدین یوسف
(سپس بنی رسول قدرت را بدست گرفتند)
تورانشاه مؤسس دولت ایوبیان یمن، از سال 574 تا 575 هجری در بعلبک حکومت کرد و سپس به اسکندریه رفت اما چون حکومت یمن را داشت از سوی خود حاکمی بر آن دیار گماشت.در بخش پنجم، ویژه ی کشورهای عربی، از این خاندان به تفصیل سخن خواهیم گفت.
نجم الدین ایوب
نورالدین شاهنشاه/1 تورانشاه/2 طغتکین/العادل اول
المظفر عمر/3 اسماعیل/4 ایوب/الکامل محمد
شاهنشاه/6 یوسف
5 سلیمان
ایوبیان بعلبک
574 658/1178 1259 م
بعلبک در سال 15 یا 16 هجری بدست مسلمانان فتح شد و به ترتیب توسط حکام خلافتهای امویان و عباسیان و فاطمیان اداره گردید.در ایام فاطمیان این شهر بدست رومیها [رومیان شرقی بیزانسی ها] فتح شد و پس از مدتی امیر حلب به نام صالح بن مرداس بر آن دیار مستولی گردید و آنگاه سلجوقیان و سپس بوریان، بعلبک را فتح کردند.
در سال 533 ه (1138 م) اتابک عماد الدین زنگی آن شهر را فتح کرد و نجم الدین ایوب پدر صلاح الدین را به حکومت آنجا گماشت.نجم الدین ایوب پس از وفات عماد الدین زنگی در سال 541 ه (1146 م) نتوانست قدرت خود را در آنجا حفظ کند و شهر بدست انر وزیر محمد بوری افتاد تا آنکه نور الدین محمود زنگی دوباره بر آنجا مستولی شد و پس از او صلاح الدین ایوبی در سال 570 ه (1174 م) این شهر را تصرف کرد و حکومت آنجا را به یکی از امرایش به نام محمد بن مقدم تفویض نمود و پس از عصیان محمد بن مقدم، در سال 574 ه (1178 م) حکومت آندیار را به برادرش تورانشاه داد و از این هنگام حکومت ایوبیان بعلبک تأسیس شد .
تورانشاه پس از یکسال به فرمان صلاح الدین، حکومت اسکندرونه را در دست گرفت و حکومت بعلبک به عز الدین فرخشاه برادرزاده ی صلاح الدین داده شد و تا هنگام مرگ در سال 578 ه (1182 م) در آنجا باقی ماند.پس از مرگ فرخشاه، صلاح الدین پسرش امجد بهرام شاه را به حکومت بعلبک منصوب کرد و بهرام شاه تا سال 627 ه (1129 م) یعنی مدت پنجاه سال بر آنجا حکم راند تا آنکه در سال 627 هجری صالح اسماعیل برادر الاشرف موسی (از ایوبیان میافارقین) حکومت بعلبک را منقرض کرد و حکومتی به نام الاشرف موسی در آنجا تأسیس نمود و پس از مرگ الاشرف در سال 653 ه (1237 م) آنجا را به تصرف کامل خود در آورد.اما صالح نجم الدین ایوب پسر الکامل محمد (از ایوبیان مصر) در سال 644 ه (1246 م) با قوه ی قهریه بر او فائق آمد و حاکمی از طرف خود بر آنجا گماشت.حکام بعلبک حتی پس از وفات صالح ایوب در سال 647 ه (1249 م) بر آن منطقه حکم راندند تا آنکه این سلسله از ایوبیان نیز در اثر حمله ی مغول به سال 658 ه (1259 م) منقرض شدند.
روایات مورخین در باب این دولت، گوناگون است اما در کتاب زیر معلومات جامعی در خصوص این دولت یافتیم:
«~ Baalbak in lslamischer Zeit, BERLIN 1922: Max Sobernheim ~»ایوبیان بعلبک
نجم الدین ایوب
533 541 هجری قمری
1 المعظم تورانشاه/نور الدین شاهنشاه/العادل اول ابو بکر
2 عز الدین فرخ شاه (575 578) /4 الاشرف موسی (627 635) /5 الصالح اسماعیل (635 644)
3 الامجد بهرامشاه (578 627) ایوبیان کرک
584 661 ه/1188 1262 م
کرک که در شرق دریای لوط 31 واقع است، همراه با قلعه ی شوبک [در دوران جنگهای صلیبی در عهد نور الدین زنگی و اوائل حکومت صلاح الدین ] در دست فرانسویان بود.پس از واقعه ی حطین در سال 583 ه (1187 م) (که در غرب دریاچه ی طبریه واقع شد) و طی آن کنت رینولد حاکم معروف کرک که نزد اعراب به ارناط معروف است بوسیله ی صلاح الدین ایوبی اسیر و کشته شد، صلاح الدین برادرش عادل اول را به سال 584 ه (1188 م) به فتح کرک فرمان داد و حکومت آنجا را به او تفویض کرد.به این ترتیب، کرک نیز مانند بعلبک یکی از ایالات مخصوص ایوبیان شد و سلسله ی ایوبیان این منطقه به ایوبیان کرک معروف شدند.حکومت کرک در اولاد عادل اول برادر صلاح الدین ادامه یافت و چون خود عادل در سال 592 ه (1195 م) به حکومت دمشق منصوب شد، پسر بزرگش به نام المعظم عیسی جای او را در کرک اشغال کرد و پس از مرگ پدر به حکومت دمشق رسید و حکومت کرک را (بنابر روایتی در سال 615 هجری) به فرزندش الناصر داود تفویض کرد.اما ابو الفداء گوید: «داود از سال 624 تا 626 ه (1226 1228 م) بر دمشق حکومت کرد و چون از حکومت عزل گردید عمویش الملک الکامل، حکومت کرک و توابع آنرا در عوض دمشق به او داد» .
خلاصه آنکه پس از کشمکشهای فراوانی که بین پسرانش در گرفت.و نیز بروز مشکلات متعدد از حکومت معزول گردید و با سختی و رنج در سال 656 ه (1258 م) بین اعراب درگذشت.در سال 658 هجری مغیث عمر پسر عادل دوم حکومت کرک را بدست گرفت و تا مدتی با آسودگی و آرامش حکومت کرد اما بزودی به علت فعالیتها و حرکات ممالیک به سوی سوریه، نظام امور دچار اختلال شد و از آن روی که مردی بسیار دسیسه گر بود، سلطان بایبرس بندقداری در سال 661 ه (1262 م) او را به قاهره فرا خواند و امر کرد تا به زندانش انداختند.از آن پس کرک و توابع آن بطور قطع جزء حکومت مصر شد.
از تاریخ زندگانی مغیث عمر اطلاعات صحیحی در دست نیست.برخی گویند که او در همان سال که به قاهره فرا خوانده شد به فرمان بایبرس مقتول گردید و فرزندش به نام الملک العزیز یکی از مناطق سرزمین مصر را به اقطاع گرفت.نجم الدین ایوب
1 العادل اول (584 592)
2 المعظم عیسی (592 615؟) /الکامل محمد از ایوبیان مصر
3 الناصر داود (615 یا 626 647 متوفای 656) /العادل دوم، ابو بکر
الامجد محسن/الظاهر شاذی/المقدم علی [عیسی ] /4 المغیث فتح الدین عمر (648 661)
العزیز
