جهان
علم و معرفت و تحقیق و تفسیر، چهره درخشانی را از دست داد و عالم عارف، محقق
توانا، مفسّر عالی مقام، حاج میرزا حسن مصطفوی، دیده از این جهان فروبست.
مرحوم
مصطفوی در سال 1334 ه.ق (1294 ه.ش) در شهر تبریز، در یک خانواده روحانی چشم به
جهان گشود و با هوش و استعداد فوق العاده ای که داشت، دوره دروس دبستانی و
دبیرستانی را با موفقیّت به پایان رساند و در همان شهر به فراگیری ادبیّات عرب و
دروس مقدماتی علوم اسلامی، نزد ادیب معروف شیخ علی اکبر اهری پرداخت و سپس دروس
سطح حوزوی تا رسایل و مکاسب را نزد استادان آن زمان فراگرفت.
در سال
1313 هجری شمسی برای ادامه تحصیلات حوزوی، وارد حوزه علمیّه قم شد و سطوح عالی فقه
را در محضر بزرگانی مانند آیت اللّه حجّت کوه کمری گذراند و در سال 1320 که
مرجعیّت شیعه و ریاست حوزه علمیه نجف اشرف با آیت اللّه سید ابوالحسن اصفهانی
بود، جهت تکمیل علوم به آن حوزه منتقل شد و در حلقه های درسی فقه و اصول استادان
بزرگی مانند آیت اللّه میرزا حسن نائینی و آیت اللّه شیخ محمدحسین اصفهانی شرکت
کرد و در سال 1322 به قم بازگشت و پس از یک سال اقامت، به تهران منتقل و در آن جا
رحل اقامت افکند و به تحقیق و تألیف و خودسازی و تکامل معنوی پرداخت.
مرحوم
مصطفوی علاوه بر تحقیق، تصحیح و احیای تعداد زیادی از آثار علمای گذشته، آثار و
تألیفات متعددی در تفسیر، رجال، اخلاق، سیره و تاریخ اسلام از خود به جا گذاشته که
تعداد آنها، حدود پنجاه جلد است و بعضی از آنها در موضوع خود، کتاب برتر سال
شناخته شده و جزو آثار ماندگار، به شمار می رود که کتاب دوره ای «التحقیق فی کلمات
القرآن» از آن جمله است.
سرانجام
این عالم وارسته و انسان فرهیخته، پس از یک عمرِ پربار و پر برکت، در تاریخ پنجم
تیر ماه سال جاری درگذشت و محافل علمی را غمگین ساخت.
و السلام
علیه یوم ولد و یوم یموت و یوم یبعث حیّا
هیأت
تحریریه