چوب ماده‌ای است که بشر قبل از آهن، با آن آشنا شده است. چوب گرما بخش خانه‌های ما و گاهی خود خانه ما بوده است. بشر پیوسته در طول تاریخ به نوعی در کنار چوب و سایر محصولات مشتق شده از آن قرار داشته است.
اما چوب یک فرق بزرگ با سایر مصنوعات ساخته‌ی دست بشر دارد. چوب محصولی است که از موجودی زنده به دست می‌آید. موجودی که جان خود را داده تا ما بتوانیم از وجودش استفاده کنیم. شاید به خاطر همین عذاب وجدان است که از روزی که برای اولین بار از چوب، آتش را خلق کردیم، بار این گناه همچنان بر وجدان‌مان سنگینی می‌کند و می‌خواهیم هر طور که شده با ابداعات مختلف، فداکاری این ماده‌ی ارزشمند را جبران کنیم.
امروز در بنیتا به دیدن جوانی ایرانی رفته‌ایم که با استفاده از چوب اقدام به تولید ساعت کرده است. آقای حامد حاجیزاده ساکن شیروان در استان خراسان شمالی است. خودش ادعا می‌کند که هنرمند است و این کار را به خاطر عشق به هنر انجام داده؛ اما همان طور که شنیده‌اید عشق هم خرج دارد! عشق او در آستانه‌ی تبدیل شدن به یک حرفه‌ی پردرآمد است.
اگر شما نیز جزو علاقمندان به ساعت مچی هستید می توانید مقاله ی یک راهنمای کامل برای انتخاب ساعت مردانه را در بنیتا بخوانید. ساعت های چوبی پیش از این در خارج از کشور تولید می‌شدند و همان طور که در ادامه‌ی مصاحبه خواهید خواند حامد حاجیزاده بیش از 3 ماه نیست که وارد عرصه‌ی تولید این ساعت‌ها شده است و با توجه به محدودیت امکانات و البته ابتدایی بودن مهارت‌ها، جا برای کار و پرداخت بیشتر روی کارهای او وجود دارد. با پشتکاری که از او مشاهده کردم این موارد به راحتی قابل رفع خواهند بود. اما در آخر این مشتری‌ها هستند که باید تصمیم بگیرند و در این مورد، او مشتری‌های پر و پاقرصی دارد.
یکی از نقص های کار این بود، که درکارهایش تنوع رنگ وجود نداشت. خود من به شخصه عاشق رنگ قهوه‌ای هستم اما برای اینکه بتواند سلیقه‌ی افراد مختلف را ارضاء کند باید بیشتر از اینها تنوع به خرج بدهد.
شما را به خواندن مصاحبه‌ی کوتاهی که با او داشتم دعوت می‌کنم و امیدوارم شما خوانندگان بنیتا از هنر این عزیز حمایت کنید:
علیرضا ناصری: آیا خودتان را هنرمند می‌دانید یا صنعتگر؟
حامد حاجیزاده: هم هنرمند و هم صنعتگر. به خاطر اینکه من قبل از اینکه وارد این کار بشوم 8 سال معرق‌کار بوده‌ام و عضو انجمن هنرهای تجسمی هستم. بعدها که این ایده به ذهنم رسید وارد این کار شدم. من الان 3 ماه است که به نتیجه رسیده‌ام و تولید می‌کنم.
علیرضا ناصری: آیا تحصیلاتی در زمینه‌ی هنر دارید؟
حامد حاجیزاده: خیر. من دانشجوی کارشناسی ارشد سازه‌های هیدرولیکی هستم و در دوره‌ی کارشناسی هم رشته‌‌ی تحصیلی ام عمران بوده است!
علیرضا ناصری: چند سال داری و چرا تصمیم گرفتی که وارد کار تولید ساعت‌های چوبی بشوی؟
حامد حاجیزاده: در حال حاضر 25 سال دارم و از دوران دبیرستان ساعت مچی را دوست داشتم و علاقه‌مند بودم برای خود یک ساعت تولید کنم. به همین خاطر یک ساعت خیلی ابتدایی برای خودم درست کردم.
علیرضا ناصری: چطور با مسائل فنی و هنری این کار آشنا شدی؟
حامد حاجیزاده: همه چیز آزمون و خطا بوده است. من حدود 2-3 میلیون تومان موتور ساعت خراب کرده‌ام. از این کار علاوه بر انگیزه‌ی هنری، انگیزه مالی هم داشتم. دوست داشتم یک کار متفاوت را ارائه کنم و خیلی دوست داشتم وارد دنیای مد بشوم.
علیرضا ناصری: در خانواده سابقه این نوع کارها را داشتید؟
حامد حاجیزاده: نه. خواهر خودم الان دانشجوی مبلمان است که کارهای من باعث شد او هم به این عرصه علاقه‌مند بشود. خودش هم آدم زرنگی است و توانسته تا الان رشد خوبی داشته باشد و با اساتید طراز اول این رشته آشنایی پیدا کند.
علیرضا ناصری: به جز ساعت‌های چوبی چه برنامه‌ای برای آینده داری؟
حامد حاجیزاده: ارائه‌ی قاب‌های چوبی موبایل، عنیک‌های چوبی، انگشتر و جواهرات چوبی. بعضی کارهای من تلفیق چوب و چرم است و چرم مورد نیازم را از مشهد و بجنورد تامین می‌کنم. از چرم‌های شتر، گاو و بز استفاده می‌کنم. در مورد چوب هم از چوب ونگه (افریقا) رزوود(هند و برزیل)، گردو، زرشک، شمشاد، افرا و نارنج(ایران) استفاده می‌کنم. البته باید مواظب حرارت مستقیم آتش به این ساعت‌ها باشید!!
علیرضا ناصری: کمی از مشتری هایت برایمان بگو؟
حامد حاجیزاده: با مشتری‌ها از طریق اینستاگرام در ارتباط هستم. اکثر، قشر مرفه جامعه هستند. قیمت‌های ساعت‌ها از 150 هزار تا 450 هزار تومان متغیر است. تفاوت قیمت هم به خاطر استفاده از موتورهای مختلف ساعت و البته تزئینات سفارشی است کهبه درخواست مشتری انجام می‌گیرد. اگر برای بند به جای چرم، از چوب استفاده کنم هزینه‌ی تمام شده بیشتر خواهد شد.
تا الان 80٪ مشتری‌ها از تهران بوده‌اند و بخش اعظم‌شان خانم هستند. اما نکته‌ی جالب این است که اکثر ساعت‌های تولیدی من ساعت‌های مردانه است که مشخص می‌کند از ساعت‌ها به عنوان هدیه استفاده می‌شود.
علیرضا ناصری: این کار چقدر توانسته از نظر مالی تو را مستقل کند؟
حامد حاجیزاده: به لطف خدا اوضاع در حال بهتر شدن است. من پیش‌بینی می‌کنم سال آینده به جز خودم برای 10 نفر شغل ایجاد کنم. البته اگر به من کمک بشود می‌توانم این کار را تا 3-4 ماه آینده انجام بدهم. همین الان یک ساعت فروشی در تهران از من خواسته ماهی 200 عدد ساعت تهیه کنم؛ اما به علت کمبود نیروی انسانی توان این کار ندارم.
علیرضا ناصری: آیا پروژه‌ی دیگری هم برای اجرا در ذهنت داری؟
حامد حاجیزاده: پروژه‌ی دیگر هم مربوط به ساعت است و البته یک آرزوی دیگرم کار برای تزئینات داخلی خودرو است. در مورد ساعت هم دوست دارم بتوانم روزی تمام قطعات ساعت را با چوب بسازم. این کار در لهستان توسط یک استاد ساعت‌ساز صورت گرفته است که ساعت‌هایی بسیار گرانی است.
علیرضا ناصری: چه چیزی در این مدت بیشتر اذیتت کرده؟
حامد حاجیزاده: در ابتدا کسی من را درک نمی‌کرد. با اینکه طرح توجیهی خوبی هم نوشته بودم اما می‌گفتند: چه کسی الان ساعت دستش می‌کند؟! اینکه من را نمی‌فهمیدند خیلی برای من سخت بود. البته الان مجوزهای لازم را از وزارت صنعت گرفته‌ام.
علیرضا ناصری: چقدر طول می‌کشد تا یک ساعت را تمام کنی؟
حامد حاجیزاده: حداقل یک روز و اگر، سفارش جزئیات بیشتری داشته باشد اتمام یک ساعت تا 4 روز نیز زمان می‌برد.
علیرضا ناصری: کدام مرحله از تولید ساعت برای شما سخت تر است؟
حامد حاجیزاده: مرحله شیشه گذاشتن که مرحله‌ی آخر و کار بسیار ظریفی است، استفاده از در بندهای چوبی و سوراخ زدن بندها خیلی وقت‌گیر است. این کار را فعلاً فقط خود من می‌توانم انجام بدهم و کسی را ندارم که به من کمک کند.
علیرضا ناصری: بهترین عکس‌العملی که از مشتری‌هات دریافت کردی چه بوده است؟
حامد حاجیزاده: یکی از مشتری ها در قالب یک پیام برایم نوشته بود که: به طرز فجیعی از سفارشم راضی‌ام!!
علیرضا ناصری: چه تهدیدی متوجه کار شماست؟
حامد حاجیزاده: مبحث کپی کردن کارهاست. البته من طرح صنعتی خودم را ثبت کرده‌ام. مزیت رقابتی من قیمت و طرح‌های منحصر به فردی است که ارائه می‌کنم.
برای ارتباط و ثبت سفارش این ساعت‌ها می‌توانید از طریق پیچ اینستاگرام این هنرمند اقدام کنید.
تنظیم و تهیه مصاحبه: علیرضا ناصری/عکس‌ها: مهدی سودمند
منبع: بنیتا
