به گزارش "ورزش سه" تریبونی مانند صدا و سیما به لحاظ تعداد بالای مخاطب اثرگذاری بالایی در سطوح مختلف جامعه دارد به خصوص پخش مسابقات فوتبال که بینندگانی میلیونی با افکار مختلف چنین برنامه هایی را تماشا می کنند. از این رو جملات یک گزارشگر فوتبال با توجه به میزان اعتبار آن گزارشگر می تواند اثرات مثبت و منفی بزرگی بگذارد؛ نمونه اش چند گزارش اخیر عادل فردوسی پور در بازی های پرسپولیس است و حرف های او درباره محسن ربیع خواه باعث شد تا فشار رسانه ای زیادی روی این بازیکن به وجود بیاید. او در چند بازی اخیر پرسپولیس که گزارشگر بازی بوده با جملاتی چون« اینقدر که برانکو به محسن ربیع خواه اعتقاد داره، برادرش فرهاد ربیع خواه به او اعتقاد نداره» یا در لحظه ای که پرسپولیس می خواهد تعویض کند، می گوید« مگر می شه برانکو پسرش رو تعویض کنه و..» ذهنیتی رسانه ای را برای این بازیکن به وجود آورده است. جلال چراغپور کارشناس فوتبال ایران در این باره معتقد است:
به نظر من نادرترین چیزی که ممکن است در عالم گزارشگری در فوتبال جهان رخ دهد این است که یک گزارشگر بگوید فلان بازیکن پسر مربی است. بیان چنین جمله ای خیلی عجیب است به خصوص برای ما ایرانی ها به خاطر اعتقاداتمان چنین جملاتی درست نیست.
امروز شرایط به گونه ای است که آنچنان گزارشگرانمان به سوی تحلیل های غیرواقعی هجوم آورده اند که شاهد صحبت های عجیبی از سوی آن ها هستیم که در عالم گزارشگری وجود نداشته و ندارد. مثلا ما گزارشگر فوتبالی داریم که سلیقه فنی خودش را در هر بازی به خورد مخاطب می دهد. هر وقت تیم حتی اگر روی اشتباه داور خط هم گل بخورد آن را وصل می کند به مسائلی چون دفاع خطی و با این نظرات مسائل فنی روز فوتبال جهان و توانایی مربیان بزرگ را زیر سوال می برد.
گزارشگری داریم که در جریان گزارش راجع به تمام خاندان و فامیل بازیکنان و مربیان حرف می زند که مثلا پدرش بسکتبالیست بوده، برادرش دانشجو است یا ...در حالی که ما فوتبال نگاه می کنیم و می خواهیم از بازی لذت ببریم. این اطلاعات واقعا به چه دردی می خورد؟
گزارشگری داریم که در جریان گزارش دائم به مساله پول گرفتن بازیکنان می پردازد که فلانی با فلان مبلغ قرارداد بسته و فلان قدر هزینه جابه جایی داده است. درحالی که یک گزارشگر باید مسابقه را گزارش کند و سیستم بازی تیم ها را تشخصی داده و درباره مبادله استراتژی بین تیم ها صحبت کند. ما بازی های خارجی را می بینیم متوجه می شویم که گزارشگران خارجی بهترین و دقیق ترین نکات فنی در سیستم فوتبال را در اختیار مخاطب قرار می دهند. اما گزارشگر ما در یک مسابقه به جای پرداختن به مسائل عمیق فنی می گوید که فلان بازیکن پسر مربی است. این در فرهنگ ما یک توهین است و تعجب می کنم از کسی که سال ها است در بالاترین سطح مشغول این کار است از چنین کلماتی استفاده می کند آن هم در مسابقه ای که میلیون ها بیننده دارد...آیا این به جز وارد آوردن فشار روانی برای بازیکن و زیرسوال بردن مربی سود دیگری دارد؟ این کار واقعا درست نیست و نباید انجام شود. البته هرکسی اشتباه می کند؛ اما بهتر است وقتی به اشتباهمان پی بردیم از همان رسانه عذرخواهی کنی.
