تصور کنید شما قدرتی دارید که می‌توانید در برخورد و گفت‌و‌گو با اطرافیان، از احساسات، افکار و حتی تجارب آنها آگاهی پیدا کنید.
به نظر شبیه یک قدرت ماورائی روانی است. مگر نه؟! اما اگر به شما گفته شود که هر کسی می‌تواند با استفاده از قدرت و جذابیتش، به چنین امکانی دست پیدا کند و یک گفت‌و‌گوی موفق را تجربه کند، چه؟
در واقع هم همین‌طور است! شما می‌توانید چنین قدرتی داشته باشید. و نام این قدرت در واقع «همدلی/Empathy»ست.
همدلی، یک موضوع اکتسابی و قابل یادگیری برای همه است. اما با توجه به اختلاف دیدگاه‌هایی که در این‌باره وجود دارد، این قدرت و مهارت، گاهی اشتباه درک شده است.
هرچند ممکن است فکر کنید این نگاه، برای مدیریت یک کسب‌و‌کار بیش از حد سطحی و ساده‌انگارانه است، اما تحقیقات دروغ نمی‌گوید!
برای آشنایی بیش‌تر با این موضوع، بنیتا را در ادامه همراهی کنید.
همدلی را چگونه تعریف می‌کنیم؟
برای این‌که بدانید وقتی مردم از همدلی صحبت می‌کنند، از چه حرف می‌زنند، نکات زیر را در نظر داشته باشید. همدلی در این دسته‌بندی‌ها جای می‌گیرد:
1- نوعی از همدلی که ما دقیقا متوجه احساسات دیگران می‌شویم.
2- نوعی از همدلی که شما خودتان را در موقعیت شخص دیگری تصور می‌کنید.
3- نوعی از همدلی که شما، دنیا، یا یک موقعیت بخصوص را از دید شخص دیگری نگاه می‌کنید.
4- نوعی از همدلی که محققان گاهی به آن «ذهن‌خوانی/Mind Reading» می‌گویند. این کار مستلزم این است که بتوانید احساسات و زبان بدن دیگران را به خوبی درک کنید.
شما در کدام دسته قرار می‌گیرید؟
تحقیقات چه می‌گوید؟
اگر فکر می‌کنید که این‌ها یک سری صحبت‌های تخیلی و احساسی است که در دنیای واقعی کاربردی ندارد، نگاهی هم به نتایج تحقیقات در این رابطه بیندازید.
موسسه‌ی آموزشی بزرگ «Development Dimensions International - DDI» در طول 46 سال اخیر، بر روی موضوع «رهبری» و «مدیریت» تحقیق و مطالعه کرده است. آنها باور دارند که یک رهبری مطلوب و کامل می‌تواند با مکالمات و گفت‌و‌گوهای پربار داخل و خارج از مجموعه‌ی خودتان، بیش‌تر به نتیجه برسد.
در راستای همین موضوع، این موسسه، بیش از 15 هزار رهبر را از 300 موسسه‌ی مختلف در 20 صنعت مختلف و در 18 کشور دنیا مورد ارزیابی قرار داده تا بتوانند درک کند کدام مهارت مرتبط به گفت‌و‌گو و برقراری ارتباط، بیش‌ترین تاثیر را روی عملکرد کلی افراد داشته است.
نتیجه‌ی این تحقیقات در یک گزارش جامع با عنوان «گزارش مدیریت با وضوح بالا - High Resolution Leadership report»، توسط این موسسه منتشر شده است. در عین این که عواملی از قبیل «تشویق مشارکت دیگران» و «شناسایی دستاوردها» اهمیت بسزایی در این موضوع دارند، اما «همدلی» به عنوان مهم‌ترین و حیاتی‌ترین عامل برای بهبود و افزایش عملکرد کلی افراد شناخته شده است.
مخصوصا در این بین، مهارت «گوش دادن و پاسخ دادن همراه با همدلی» بیش‌ترین اهمیت را دارد. گراف زیر را در همین راستا مشاهده کنید.
Credit [Redesign]: Benita
ری کریزناریک (Ray Krznaric)، نویسنده‌ی کتاب «همدلی: چرا مهم است و چگونه آن را به دست آوریم (Empathy: Why It Matters, and How to Get It)، خیلی خوب این مساله را به شکل خلاصه بیان کرده است:
«همدلی در یک محیط کار مدرن و امروزی، فقط این نیست که بتوانید از نگاه دیگران به مسائل نگاه کنید. بلکه همدلی، سنگ بنای کار تیمی، طراحی خلاقانه‌ی خوب و مدیریت هوشمند است. همدلی یعنی کاری کنیم که دیگران احساس کنند صدایشان شنیده شده و درک شده‌اند.»
این موضوع، نکته‌ی بسیار قابل تامل و هوشمندانه‌ای است. زمانی که شما از نگاه افرادی طرف گفت‌گوی خود به موضوع نگاه می‌کنید، باعث افزایش تاثیرگذاری خواهد بود. این نکته می‌تواند عامل مهمی برای تغییر باشد. تا این‌جای ماجرا خبرهای خوبی بود.
و اما خبرهای بد
گزارش موسسه‌ی DDI یک نیاز مبرم و حیاتی را برای رهبران و مدیران دارای مهارت‌های مرتبط با همدلی، برای ما روشن می‌کند. از هر ده مدیر مورد ارزیابی در گزارش این موسسه، تنها چهار نفر قابلیت‌ها و مهارت‌های مرتبط با همدلی را به شکل مناسب یا کامل دارا بودند.
ریچارد اس.ولینز، معاون ارشد موسسه‌ی DDI [Richard S. Wellins, senior vice president of DDI، در مصاحبه‌ای که حدودا یک سال پیش، با مجله‌ی فوربس داشته، این موضوع را این‌گونه مطرح کرده است:
«ما احساس می‌کنیم همدلی و همدلی داشتن به طور جدی رو به کاهش است. نتایج مطالعاتی که محققان دانشگاه میشیگان (University of Michigan) بر روی دانشجویان انجام داده‌اند نشان از کاهش 32 تا 48 درصدی مهارت‌های مرتبط با همدلی در یک بازه‌ی 8 ساله می‌دهد. این دانشجوها، رهبران و مدیران آینده‌ی ما هستند!
ما این‌طور فکر می‌کنیم که دو عامل در این روند نزولی موثر بوده است. سازمان‌ها و نهادها روز به روز شلوغ‌تر و پرجمعیت‌تر می‌شوند و این‌گونه روابط رودررو و مکالمات حضوری هر روز محدودتر می‌شود. همین گزارش موسسه‌ی DDI نشان می‌دهد که مدیران بیش از آن‌که مشغول «تعامل کردن» باشند، مشغول «مدیریت کردن» هستند. آنها غالبا آرزو دارند کاش دو برابر زمان می‌داشتند تا بیش‌تر به تعامل و گفت‌و‌گو با کارمندان خود بپردازند. و دلیل دوم مستقیما به تکنولوژی و مشخصا استفاده‌ی ما از گوشی‌های هوشمند مرتبط است. این دستگاه‌ها، به وسیله‌ی اصلی برقراری ارتباط ما انسان‌ها تبدیل شده‌اند. شری ترکل (Sherry Turkle) در کتابش با عنوان گفت‌و‌گوهای اصلاحی (Reclaiming Conversation)، به این مدل مکالمات، «جرعه‌هایی از گفت‌و‌گو» لقب داده است.»
برآیند و نتیجه نهایی
در نظر داشته باشید، همان‌گونه که در ابتدا اشاره شد، همدلی به روش‌های گوناگونی خود را نشان می‌دهد. همدلی همیشه «احساسات» نیست. به این فکر کنید که چگونه می‌توان همدلی را هم در قالب کلامی و هم به شکل غیرکلامی منتقل کرد. با این کار شخص مقابل شما، متوجه همدلی ذاتی و طبیعی شما خواهد شد. اگر همدلی شما صادقانه و واقعی باشد، مخاطب شما همیشه متوجه آن خواهد شد.
حتی برای یک لحظه هم تاثیر همدلی صادقانه را دست کم نگیرید. مدیران و رهبران بایستی این مهارت را به عنوان یک مزیت رقباتی فرا بگیرند.
منبع: Inc
