حماسه-عاشورا

روز هفتم محرم، سه روز پیش از شهادت امام، عبیداللّه به عمر سعد نگاشت: «...به هوش باش! وقتی نامه ام به دستت رسید، به حسین(علیه السلام) سخت بگیر و اجازه نده از آب فرات حتی قطره ای بنوشد و با آنان همان کاری را بکن که آنان با بنده پرهیزگار خدا عثمان بن عفان کردند. والسلام.»1

روز هفتم محرم، سه روز پیش از شهادت امام، عبیداللّه به عمر سعد نگاشت: «...به هوش باش! وقتی نامه ام به دستت رسید، به حسین(علیه السلام) سخت بگیر و اجازه نده از آب فرات حتی قطره ای بنوشد و با آنان همان کاری را بکن که آنان با بنده پرهیزگار خدا عثمان بن عفان کردند. والسلام.»1

بار‌ها و بار‌ها طی زندگی‌مان از کربلا، از عاشورا و از امام حسین (ع) شنیده‌ایم. مراسم عزاداری رفته‌ایم. گریه کردیم و گفتیم و گفتیم از حسین (ع) و یارانش، اما نقاط زیادی هم از این حادثه مغفول مانده و نگاهی به آن نشده است، در این گزارش سراغ نویسندگانی رفتیم که اثر‌های متفاوتی در حوزه کربلا و عاشورا داشته‌اند.

روز هفتم محرم، سه روز پیش از شهادت امام، عبیداللّه به عمر سعد نگاشت: «...به هوش باش! وقتی نامه ام به دستت رسید، به حسین(علیه السلام) سخت بگیر و اجازه نده از آب فرات حتی قطره ای بنوشد و با آنان همان کاری را بکن که آنان با بنده پرهیزگار خدا عثمان بن عفان کردند. والسلام.»1

چند و چون هر انسانی به چند و چون دل اوست.1 مؤمن به عزای حبیب خدا چون ننشیند که خداوند او را (أشدُّ حُباً) نسبت به خود خوانده است

کوثر زلال «عاشورا» در متن زندگی شیعه و در عمق باورهای پاک او جریان داشته و در طول چهارده قرن سیراب کننده جانها بوده است.

فروکاستن قصه‌ی ام‌البنین به داستان یک نامادری مهربان که فرزندان او گرسنه‌اند و بچه‌های شویش را نان می‌دهد بقول شهید مطهری از لوس‌بازی‌هایی است که گاهی ناخواسته در محافل ما شیرازه‌ی فضائل این مادر بزرگ شهدا را از خاصیت می‌اندازد. قاموس این فضیلت ولایت‌پذیری است و نه ترحم مادرانه به اطفال یتیم.