زبان

دکتر محمدجواد سهلانی از استادان متعهد و بسیجی دانشگاه صنعتی شریف و مسؤول مرکز زبان این دانشگاه بود که در تاریخ 2/7/81 به دیار باقی شتافت. ما ضمن تسلیت ضایعه درگذشت این استاد ارجمند، توجه خوانندگان گرامی را به یکی از آثار قلمی ایشان، که چندی پیش با حضور خود در دفتر نشریه آن را برای چاپ ارائه نمودند، جلب می کنیم. معرفت

زبان وحی دارای ویژگی هایی است که روشن نمودن آن ها از طرفی به فهم و تفسیر دقیق تر آن کمک می نماید و از طرفی، پاسخ برخی از تردیدها و سؤالات در مورد اعتبار وحی را فراهم می آورد. پرداختن به تمام ویژگی های زبان وحی فراتر از گنجایش یک مقاله است، لذا در اینجا از میان ویژگی های مختلف آن دو نمونه مهم مورد بحث قرار می گیرد:

روز چهارشنبه 5/11/83 ساعت شش صبح دوازده تن از استادان و اعضای هیئت علمی دانشگاههای تهران و پژوهشگران ایرانی که از طرف مرکز پژوهشی میراث مکتوب دعوت شده بودند تا به دعوت رئیس دانشگاه پنجاب جناب آقای ژنرال ارشد محمود و رئیس گروه زبان و ادبیات فارسی دانشکده خاورشناسی (اورینتال کالج) بازدید و مبادله افکار نمایند جمع شده بودند.

زبان فارسی فرارودی [تاجیکی]: سنجش میان واژگان امروزین فرارودی با نوشته های قدیم فارسی و گویش های ایرانی / پژوهش علی رواقی باهمکاری شکیبا صیاد. تهران: هرمس، 1383.

بالشکرکشی محمود غزنوی به هند، زبان فارسی نیز بالشکر آراسته زیبایی، روشنایی، دانش، معرفت و عرفان به هند لشکرکشید

هنگامی که در مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی رحمه الله آقای فرد دالمایر(1) را ملاقات کردم و مطلع شد که موضوع رساله دکترای بنده نقد و بررسی نظریه هابرماس در زمینه دین و عقلانیت است(2)، به من گفت که یورگن هابرماس قرار است به زودی از ایران دیدار کند

در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، مجموعه ای خطّی با عنوان منشآت عصر صفوی نگهداری می شود، که تحریر و نگارش آن از سال 1018 شروع شده و به سال 1033 ه

مجله «کاوشی نو در فقه اسلامی » را در سال 1373 به انگیزه پاسخ گویی به خواست مقام معظم رهبری که فرمود: «یک مجله تخصصی فقه در حوزه علمیه قم به وجود بیاید، تا فضلای جوان و نورس، فرصت پیدا کنند، افکار نو و برداشتهای جدید فقهی خود را در آن مجلات، مطرح کنند

زبان به دو نحو مستقیم و غیرمستقیم می تواند به کارگرفته شود. «نظر به این که یک کلمه برای چندین تصور ذهنی به کار می رود، اسبابی برای کمک به انتقال معنی نظیر آهنگ یا هیات، استعاره یا کنایه، تشبیه، مجاز و جز آن پدید آمده است » . (1)

در مورد ریشه کلمه «ترجمه » نظرات متفاوتی از سوی دانشمندان اهل لغت ارائه شده است. این که ریشه این کلمه عربی است یا غیر عربی، ثلاثی مجرد است یا رباعی، محل خلاف است.برخی اقوال در این باره عبارتند از: