سردار شهید سلیمانی

حمایت آمریکا از جنایات اسرائیل در غزه و حمایت ایران از آرمان فلسطین، محبوبیت جمهوری اسلامی در میان ملت‌های خاورمیانه را افزایش داد و کارزار واشینگتن برای منزوی کردن تهران در منطقه را ناکام گذاشت.

وزیر خارجه سابق آمریکا با ابراز نگرانی از امنیت جانی خودش به خاطر رویکرد «احمقانه» دولت بایدن در حفاظت از او مقابل انتقام‌جویی احتمالی ایران، می‌نویسد سیاست بایدن «اول مرگ، بعد واکنش» است.

وزیر خارجه سابق آمریکا در عین نقض آشکار ادعای ترامپ درباره حمله آمریکا به مکان‌های فرهنگی در ایران، می‌گوید حرف‌هایش با رئیس‌جمهور یکی است. به عبارت دیگر، بالا همان پایین است؛ سیاه همان سفید است.

وزیر خارجه سابق آمریکا می‌نویسد: رژیم ایران تا امروز تشنه گرفتن انتقام سلیمانی است. ما می‌دانیم آن‌ها توانایی عملیات در خاک آمریکا را دارند. برای همین هم هنوز تیم حفاظت سایه‌به‌سایه همراه من است.

وزیر خارجه سابق آمریکا می‌نویسد: وقتی ماشین سلیمانی وارد جاده خروجی فرودگاه شد، موشک‌های هلفایر، زوزه‌کشان فرود آمدند و تیرِ قدرت آمریکایی، فناوری آمریکایی، و عدالت آمریکایی به ماشین او اصابت کرد.

استقرار موشک و پهپاد نقطه‌زن در مرز اسرائیل، رهبری جنبش مقاومت، شکست داعش، دفاع از سوریه و یمن، همه مهم بودند، اما شاید مهم‌تر از آن‌ها عبور حاج قاسم از ‌خط قرمز آمریکا در چارچوب «دکترین مونرو» بود.

وزیر خارجه سابق آمریکا می‌نویسد: سلیمانی قهرمان جنگ ایران و عراق و یک تاکتیک‌دان زیرک بود. با وجود قدوقامت کوتاهش سیمای قهرمان‌ها را داشت. نیروهایش عاشقش بودند و رهبران خاورمیانه از او می‌ترسیدند.

وزیر خارجه سابق آمریکا می‌نویسد: کنار ترامپ در خانه‌ی مجللش در فلوریدا، نشسته بودم. برای یک کار مهم به آن‌جا رفته بودم. گفتم: «آقای رئیس‌جمهور! یک پیشنهاد برایتان دارم: هدف، ژنرال قاسم سلیمانی است.»

پمپئو می‌نویسد: جان کری، وزیر خارجه اوباما، با امضای برجام، امنیت آمریکا و اسرائیل را با یک کیسه «باقالی سحرآمیز» عوض کرد، چون فکر می‌کرد می‌تواند یک روز ایران را به متحد آمریکا تبدیل کند.

روزنامه واشینگتن‌پست آمریکا به فاصله کوتاهی پس از ترور شهید سلیمانی طی گزارشی توضیح داد که چگونه دولت ترامپ برای توجیه این اقدام نامشروع به تقلا افتاده و مقامات مختلف آن بهانه‌های ضدونقیضی می‌آورد.