علی

مردی بود از قبیله آفتاب با دلی به وسعت بی کرانه ها او را نه زمانه می شناختش، نه زمانیان اندیشناک بود بر «قوم خویش » و بر «ابنای روزگار» و بیمناک بر هوسهایی که چشمهای بصیرت را به یغما برده بود.

پلاتو اول / مجری شاداب / با لبخندهای زیبا و حرکتی سر حال و شاداب

غدیر بود . رفتیم پیشانی اباذر را ببوسیم و بگوییم: «برادر! عیدت مبارک » پیشانیش از آفتاب ربذه سخت سوخته بود! !

پدر او، ابوطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بود و یک دقیقه از دقایق تقویت نبی صلی الله علیه و آله وسلم فرو نمی گذاشت و با آن حضرت، محبت تمام داشت و از اشعار او فهم می شود که تصدیق به نبوت داشته است.

امام رضا(ع) از پدرش موسی بن جعفر(ع) از جدش امام صادق(ع) نقل می فرماید که فرمود:

رفیق! تا حالا شده از حق خودت بگذری؟! تا حالا شده که بدانی که حق با توست و همه هم این را بدانند، با این حال از حق مسلم خودت بگذری؟ می دانم! خیلی سخت است! گاهی اوقات شده که یک نفر جلوی آدم را می گیرد و می گوید من از حقم نمی توانم بگذرم، و تو با آرامش تمام به او می گویی: فلانی، به خاطر من بیا و گذشت کن! و او جوابت را می دهد: آخر حقم است! چگونه از آن ...

چرا سردار خیبر گشا و یکه تاز میدان های بدر و احد و خندق و حنین، سر در گریبان فرو برده، زانوی غم در بغل گرفت و خویش را در چهار دیواری خانه اش منزوی ساخت؟

سخن گفتن از عظمت و شکوه غدیر، کاری نیست که از عهده هرکس برآید. پرداختن به موضوع پراهمیتی چون غدیر، تنها از کسانی شایسته است که این حماسه جاوید تاریخ و نقطه عطف نبوت و امامت را آفریدند.

علی(ع) پس از به خلافت رسیدن، شاهد عدم پذیرش از سوی برخی و حرف و حدیثهایی از سوی دیگر بود.

قسم به جان تو ای عشق، ای تمامی هست  که هست هستی ما از خُم غدیر تو مست