قیامت

کلمة شفاعت در لغت به معنای جفت شدن و کنار هم قرار گرفتن دو چیز است.[1]در اصطلاح کلامی نیز شفاعت به معنای وساطت اولیا و برگزیدگان الهی، برای رساندن بندگان به فیض رحمت و مغفرت الهی و دستگیری و نجات آنان است

مساله ى قیامت و محشر ، و روزى که اولین و آخرین براى رسیدن به جزاى نیکى ها و بدیها در آن وارد مى شوند حقیقتى است که تمام کتب آسمانى و انبیاى الهى وامامان معصوم خبر داده اند .اعتقاد به محشر و قیامت جزیى از ایمان ، و انکار آن واقعه ى عظیمه مساوى با کفر است .

هنگامى که مؤمنان شب را به پایان مى برند و برمى خیزند و وضو مى گیرند و نماز صبح را به جاى مى آورند براى آنان از خدا براتى مى گیرد که در آن نوشته شده:

به رغم وجود عوامل محدودکننده انسان مانند وراثت، طبیعت و جامعه انسان می تواند به اراده خود مسیر خویش را برگزیند و از حصار عوامل محدودکننده در اطراف خود بیرون آید؛ حتی این توانایی را پیدا می کند که سرنوشت جدیدی را برای جامعه و تاریخ خود رقم زند.

خداوند متعال در سورۀ مبارکه نساء، درباره مردمانی که تکالیف و حدود الهی را رعایت می‌کنند، چنین فرموده است:تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا[1]«یدخلهُ» از باب افعال است

بسیاری از فلاسفه و عرفای اسلامی معتقدند نظریه درست و معتبر در مورد کیفیت زندگی پس از مرگ جسمانی و روحانی دانستن آن توأمان است

حتماً تا به حال شنیده اید که انسانهایی وجود دارند که آنقدر در عمل و نظر انسانهای وارسته ای هستند که خداوند به آنها چشم برزخی عطا کرده است

فرستادن صلوات و سلام بر پیامبر (صلی الله علیه و اله) و آل پیامبر (علیهم السلام) از طرف مومنان در حقیقت طلب کردن رحمت بر خودشان نیز است؛ زیرا در واقع پیامبر و ائمّه (علیهم السلام) واسطه فیض الهی هستند

کتاب : تفسیر حکیم    ج‌2