قیس

قیس بن سعد بن عباده از اصحاب بزرگ پیامبر صلی الله علیه و آله و یاران وفادار امیرمؤمنان علی علیه السلام است. او از نام آوران بزرگ عصر خود و از شخصیتهای گمنام تاریخ اسلام و تشیع است.

.

در شماره گذشته خواندیم که «قیس » پس از ورود به مصر به عنوان استاندار امیر مؤمنان علیه السلام، سیاست مدارا و مماشات با هواداران عثمان و مخالفان امام را در پیش گرفت، درحالی که نظر امام این بود که پس از دعوت آنان به بیعت و اتمام حجت، در صورت مخالفت با آنان برخورد قاطع شود; زیرا ممکن است آنان با استفاده از این فرصت، دست به توطئه بزنند

تحقیق درباره شخصیت های صدر اسلام به ویژه کسانی که هم عهد رسول خدا (ص) را درک کرده و هم در دوره پر آشوب پس از رحلت آن حضرت حضور داشته و گاه در خلق یا تقویت برخی حوادث نقش فعال و مؤثری ایفا کرده اند، برای نشان دادن تصویری نسبتا واضح و در عین حال واقعی از اوضاع سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی آن روزگار ضروری و با اهمیت می نماید; از این رو در این ...

سخن را با شعری از حکیم سنایی آغاز می کنیم:

در شماره گذشته خواندیم که «قیس » پس از ورود به مصر به عنوان استاندار امیر مؤمنان علیه السلام، سیاست مدارا و مماشات با هواداران عثمان و مخالفان امام را در پیش گرفت، درحالی که نظر امام این بود که پس از دعوت آنان به بیعت و اتمام حجت، در صورت مخالفت با آنان برخورد قاطع شود; زیرا ممکن است آنان با استفاده از این فرصت، دست به توطئه بزنند

به لحاظ ویژگی های سیاسی، اقتصادی و نظامی و قابلیت های دیگر منطقه مصر، امیرمؤمنان علی علیه السلام شخصیتی با کیاست و فراست را که سابقه روشنی در اسلام داشت، به استانداری این منطقه، منصوب کرد .

پس از کشته شدن عثمان و فرار والی او «عبد الله بن سعد ابی سرح» به دمشق، قیس بن سعد بن عباده از طرف امام والی آن دیارگردید معاویه از همان ابتدأ در صدد فریب قیس برآمد و ضمن نوشتن نامه ای او را تحریک به گرفتن انتقام خون عثمان کرد، اما قیس با نوشتن نامه ای که جهت تندی نداشت گفت که باید تأمل کند، معاویه که خیال کرده بود قیس جذب او شده به مردم گفته بود ک ...

در واقع می بایست این بخش پیش از آغاز جنگ صفین نقل می شد اما ما به این دلیل آن را در اینجا ذکر می کنیم تا اخبار مربوط به والیان مصر پی درپی از سال 36 تا 38 ه، نقل شود.

عبد الله بن جعفر پیشنهاد عزل قیس را به علی (ع) ارائه داد.نامه قیس نیز که متضمن شرح حال مردم خربتا و خودداری وی از جنگ با ایشان بود به دست علی (ع) رسید