ماه رمضان

مرحوم صدوق در کتاب من لا یحضره الفقیه آورده :« و کان رسول الله صلى الله علیه و آله اذا اهل هلال شهر رمضان استقبل القبله و رفع یدیه و قال: «اللهم اهله علینا بالامن و الایمان،و السلامه و الاسلام، و العافیه المجلله و الرزق الواسع، و دفع الاسقام، اللهم ارزقنا صیامه و قیامه و تلاوه القرآن فیه، و سلمه لنا، و تسلمه منا و سلمنا فیه » (1)

ماه خدا با برکت، رحمت ومغفرت الهی به بندگان خدا روی می آورد و همگان را به مهمانی خدافرامی خواند; ماهی که روزهایش بهترین روزها، شبهایش بهترین شبها و ساعتهایش بهترساعتهاست; (1) ماهی که در لحظه لحظه اش خدا جاری است و هرآنش سرمایه ای است که باید چون جان پاسش داشت و آن را براحتی از کف نداد.

ماه مبارک رمضان که امتیازات ویژه ای را به خود اختصاص داده و به عنوان ماه خدا، بهار قرآن، پیشاهنگ زمانها، ماه آمرزش، ماه اجابت، بهترین فرصت برای خودسازی، نزدیک شدن به خدا، و بالاخره دوست داشتنی ترین ماه از منظر اولیاء الهی نام گرفته است، فرصت مناسبی را برای مبلغان دینی فراهم آورده تا با استفاده از این زمینه ها و آمادگی دلهای اهل ایمان ، بیشترین بهر ...

کل قرآن در ماه رمضان به بیت المعمور نازل شد سپس در مدت بیست سال بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ

ماه مبارک رمضان، ماه سیر و سلوک است. این ماه چنان مرکبی تیزرو انسان را به مقصد نزدیک می‌کند. وسایل سیروسفر نیز در روایتی از امام رضا(ع) که ذکرش گذشت، بیان شده است. «الْحَسَناتُ فی شَهْرِ رَمَضانَ مَقْبُولَةٌ وَ السَّیِّئاتُ فیهِ مَغْفُورَةٌ»[1] تمام خوبی‌ها در ماه مبارک رمضان مورد قبول پروردگار است و رفتارهای ناپسند گذشته با توبه بخشیده می‌شود.

وقتی عروسی یا مهمانی دعوت می شویم، حسابی به ظاهرمان می رسیم، و خودمان را رنگ و بویی می دهیم، از نوک سر گرفته تا کف پا، همه را خوشگل و قشنگ می کنیم که توی چشم مردم، خوش تیپ و با سلیقه باشیم

رمضان، ماه آمرزش گناهان است. حال ممکن است سوالی مطرح شود که اگر در ماه مبارک رمضان خداوند گناهان را می‌بخشد، آیا در ماه‌های دیگر بخشش و مغفرت خداوند به حالت تعلیق درمی‌آید؟ آیا در ایام دیگر سال حسنات مقبول نیست و سیئات بخشیده نمی‌شود؟ آیا در ماه شوال و ذی‌القعده خداوند غفار و رحیم نیست؟

ای خداوند، ماه رمضان در میان ما بس ستوده زیست و ما را مصاحب و یاری نیکو بود و گرانبهاترین سودهای مردم جهان را به ما ارزانی داشت. اما چون زمانش به سر رسید و مدتش و شمار روزهایش پایان گرفت، آهنگ رحیل کرد.