محمد علی اسلامی ندوشن

همزمان با سالروز درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن در اردیبهشت که با نام سعدی گره خورده و در هفته بزرگداشت این شاعر قرار داریم، بخش‌هایی از  جستار او را درباره سعدی که در کتاب «چهار سخنگوی وجدان ایرانی» (چاپ سوم - 1380) منتشر شده است می‌خوانیم.

در مراسم خاکسپاری دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن وصیت‌ نامه وی توسط محمدجواد حق‌شناس به عنوان وکیل خانواده اسلامی ندوشن قرائت شد.

پیکر محمدعلی اسلامی ندوشن، ادیب، نویسنده و محقق، پنجشنبه 2 آذر 1402 جوار آرامگاه عطار در نیشابور به خاک سپرده شد. وی پنجم اردیبهشت سال 1401 در کانادا از دنیا رفت. در این مدت پیکر وی به صورت امانی در آرامگاهی به خاک سپرده شده بود. او وصیت کرده بود که پس از فوت در شهر نیشابور به خاک سپرده شود./ایسنا

محمدعلی اسلامی ندوشن به ایران بازگردانده شد تا طبق وصیتنامه‌اش در شهر نیشابور، به عنوان «بلاکشیده‌ترین شهر» و در جوار آرامگاه خیام و عطار به خاک سپرده شود؛ آرامگاه‌هایی که در سال 1354 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده‌اند و محدودیت و تصریح قانون مانع از دفن اموات در حریم آن‌ها می‌شود.

جلای وطن نکرده بود. جانش ایران بود و این در آثارش جاری است. رفته بود برای دیدار فرزندان اما بیماری مانع برگشتش شد. پزشکان پرواز طولانی را به صلاح ندانستند. درگیر بستر بیماری ماند تا درگذشت.

به بهانه خبر انتقال پیکر و خاک‌سپاری در کنار خیام و عطار متنی که 7 اردیبهشت پارسال در عصر ایران منتشر شد نیز باز نشر می‌شود

شب محمدعلی اسلامی ندوشن در کانون زبان پارسی برگزار می‌شود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به نقش محمدعلی اسلامی ندوشن در ادبیات ایران، گفت: استاد اسلامی ندوشن در خط طولانی ادبیات ایرانی که حامل بزرگ فرهنگ ایرانی است، درس‌های فراوانی داد که چگونه می‌توان از دوران معاصر به دوران ‌کهن رفت و از آن دوران کهن ادبیات؛ توشه زیادی برای معاصر فراهم کرد.

در هیچ یک از کتابهایی که راجع به ایران نوشته‌اند، چه خود ایرانی‌ها و چه خارجی‌ها، تاکنون متذکر این معنی نشده و روشن نکرده‌اند که ریا و تزویر از چه زمانی وارد تاریخ ایران شده است، چرا آمده است و کم و کیف آن چیست؟