آسیب‌شناسی-عدم-مطالعه-شاعران-در-آثار-کهن

عبدالحمید ضیایی می‌گوید: بیشترین چیزی که حالا برای جوانان ما اهمیت دارد، فهم اثرشان توسط دیگران است که آن هم نوعی فهم فست‌فودی به حساب می‌آید. برای شاعران و نویسندگان جوان ما این‌که دیده و خوانده شوند و لایک بگیرند، اهمیت دارد.

محمد شادروی‌منش می‌گوید: گاهی کم‌سوادی ممکن است موجب خلاقیت بیشتر هم بشود؛ ممکن است کسی با ادبیات کلاسیک فارسی آشنایی چندانی نداشته باشد، ولی شعرها و آثار ادبی دیگری را پدید بیاورد که از خلاقیت‌های شخصی خودش نشأت گرفته باشد.

محمدرضا روزبه می‌گوید: مسلما شاعر و نویسنده‌ای که ارتباطش را با سنت‌ها و پشتوانه‌های ادبی، فرهنگی و تاریخی جامعه خودش قطع کند، اثرش از تاریخیت، معنامندی و بسیاری از قابلیت‌ها تهی می‌شود. در آن‌جا با شعر یا داستانی به اصطلاح بی‌بُته و بی‌هویت مواجه خواهیم بود.

فرح نیازکار می‌گوید: کلام‌ شاعران و نویسندگان کلاسیک چنان در مردمان تاثیر گذاشته که پس از گذر قرن­‌ها می­‌توان این تأثیرگذاری را در نزد فرهنگ عامه و در عرصه­‌های گوناگون بازیافت.

محمد پارسانسب می‌گوید: وقتی دوره‌های ادبی را بررسی می‌کنیم، می‌بینیم از بین شاعران و نویسندگان، آن‌هایی موفق‌تر بوده‌اند که پیوند خود را با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم عالی‌اش حفظ کرده و به حالت قارچی شعر و داستان نگفته‌اند.

مجتبی ویسی با اشاره به آثاری که تاثیر ادبیات کهن در آن‌ها نمود داشته است از لزوم داشتن نگاهی نو و متنوع به آثار ادبی کهن می‌گوید.

نسرین فقیه‌ ملک‌مرزبان می‌گوید: ما حتی اگر بخواهیم هم نمی‌توانیم از سنت‌های شعری‌مان با عظمتی که دارند دست برداریم.

حسن انوشه می‌گوید: تاثیر ادبیات کهن بر آثار ادبی معاصر، تداوم فرهنگ، ذهن و زبان ما است که متاثر از گذشته است اما بعضی‌ها شیوه متفاوتی در بیان آن دارند.

میرجلال‌الدین کزازی ضمن بررسی اثرگذاری آثار کهن بر ادب معاصر در دو دسته نهان و آشکار، می‌گوید: من می‌انگارم که بیشترین کارکرد و اثر را در ادبیات معاصر، فردوسی داشته است و «شاهنامه» او.

محمود عابدی می‌گوید: آن‌چه می‌تواند زبان و اندیشه شاعران معاصر را قوی‌تر کند، ادبیات کهن ما است.