قدرت

سلیم العواء در این گفت وگو ایده دموکراسی را، به عنوان بهترین شیوه و روش در تحدید قدرت حاکم، با اسلام سازگار می بیند.

چکیده: موضوع سخن، نقد اخلاقی قدرت است که تنها به نقد نظام توتالیتر پرداخته است . در این نوشتار، به رابطه فضایل و حاصل آنها، عدالت، با اختیار و تشکیل هرم قدرت اشاره شده و رابطه ای معکوس میان اختیار و تجمیع قوا دیده شده است . از نظر نویسنده محترم، نظام توتالیتر فضیلت پرور نیست و در نتیجه مورد نقد اخلاقی واقع می شود .

چکیده: در این مقاله نویسنده با اشاره به مؤلفه های معرفت شناسانه و هستی شناسانه نظام فکری در گذشته، چنین نتیجه گرفته است که به نظر پیشینیان، دانش دینی تولید و توجیه کننده قدرت بوده است; درحالی که به نظر نویسنده با دست برداشتن از آن مبانی سنتی، می توان گفت: این قدرت است که هر دانشی، از جمله دانش دینی را سامان می بخشد .

بدون تردید با تشکیل هر اجتماع، قدرت نیز به دنبال آن شکل می گیرد و هر جا قدرت بود، لزوما حقوق هم به وجود می آید

چکیده: در گفتمان کلاسیک، روشن فکر کسی است که منتقد قدرت و سنت باشد . اما با توجه به بیانیه اخیر روشن فکران آمریکایی که به دفاع از دولت و سنت آمریکایی پرداخته بودند، باید تعریف عام تری از روشن فکری ارائه کرد . از این نگاه، روشن فکری وصفی است راجع به «چگونه نگاه کردن » و نه «چه دیدن » .

بحث روشن فکری از زمان های گذشته بودهت و هست که نمونه آن در گذشته، قانون اساسی مشروطیت است . اما با تعدیلی که در برخورد سنت و مدرنیته در آن موقع به وجود آمد، روشن فکری زیر سؤال رفت

چکیده: امنیت ملی به سطح قدرت یک کشور ارتباط دارد و تامین این قدرت از طریق تدوین استراتژی ملی، و به تبع آن، هماهنگ شدن کانون های قدرت در جهت منافع ملی ممکن می شود . متاسفانه اندیشه ها در کشورها جنبه ایدئالیستی و انتزاعی دارد و به کارآمدی و کارآیی آن توجه لازم نمی شود .

چکیده: در دوران جنگ سرد، بزرگ ترین مانع دموکراسی در جهان سوم، قدرت های بزرگ بودند; ولی پس از جنگ سرد، با اولویت یافتن اقتصاد در روابط بین الملل و گسترش موج انقلاب الکترونیک، دموکراتیزه کردن نظام های سیاسی، اجتناب ناپذیر شده است . هم اکنون مانع اصلی دموکراسی، باورها و گرایش های دینی و فرهنگی ملت هاست .

چکیده: به نظر آقای سروش، آزادی بیان در این روزگار یک حق شمرده می شود، هر چند بیان یاوه باشد . در مورد آرای علمی روشن است که باید آزادی بیان وجود داشته باشد، اما در مورد آرای سیاسی و نقد حکومت، مرزهای آزادی بیان متفاوت است و هیچ حکومتی اجازه نمی دهد که مخالفانش تا مرز براندازی پیش بروند

متن پیش رو، خلاصه و نقدی از کتاب پایان دموکراسی(La Fine De La Democratic)اثر ژان ماری گنو (Jean Marie Guehenno) است که در 150 صفحه از سوی انتشارات آگاه چاپ شده