کافه

میز بعدی اسمش چمدان است. میزش از چند چمدان که روی هم قرار دارند درست شده و صندلی‌هایش هم به شما می‌گوید که بهتر است زودتر بارتان را ببندید و بروید به شهری که همیشه دلتان می‌خواسته ببینید. میزهای دیگری هم در این کافه هست: کشتی، قطار و حتی هواپیما! موسوفر، همان‌طور که از اسمش پیدا است کافه‌ای است با رویای سفر.

اول از همه باید با اسم ژیانا شروع کنیم که از کجا آمده و چرا ژیانا؟ ژیانا به معنای حیات و زندگی، یکی از اسامی کردی و البته آریایی و اصیل پارسی به شمار می‌آید.

میز و صندلی‌های کافه سپنج مجموعه‌ای از صندلی‌های بسیار قدیمی و نفیس، میزهای فلزی دست‌ساز و مدرن، و حتی صندلی‌هایی از جنس پلکسی بی‌رنگ هستند و باور کنید همه‌ی این‌ها با هم در هارمونی هستند و بسیار با محیط کافه همخوانی دارند

از در که وارد می‌شوید، هر طرف را نگاه کنید، دیوارش یک رنگ است. یک طرف زرد، یک طرف قرمز. حتی سقف هر قسمت از لیمون هم رنگ مخصوص به خودش را دارد.

از در که وارد می‌شوید تلفیق فرش قرمز و بلند ایرانی زیر پایتان با نورپردازی مدرن و امروزی، شما را برای طراحی داخلی بی نقص این کافه آماده می کند. کافه دیاموند، در طبقه‌ی اول از چند فضای جداگانه تشکیل شده است که همه نورگیر هستند و پنجره‌های قدی و بزرگ رو به خیابان دارند.

کافه نزدیک‌کتاب، سه فضای کاملاً مجزا دارد که وقتی از در وارد شوید هر سه فضا را خواهید دید. می‌‌توانید آن طرف را که با ‌روحیه‌تان جورتر است انتخاب کنید. به سمت راست و مبل‌های راحت و سکوت دلپذیرش بروید، یا بروید سمت چپ و نزدیک پنجره‌های بزرگِ رو به بالکن و پیانوی دیواری بنشینید.

رستوران لینک، به دور از شلوغی‌های گیج‌کننده‌ی خیابان جردن و در گوشه‌ی دنجی از بلوار گیتی قرار دارد. هدف از تاسیس این کافه/ رستوران ایجاد یک فضای دنج و مناسب برای معاشرت بوده و همه‌چیز این فضا نشان‌دهنده‌ی این هدف است. ساختمانی قدیمی که نمادهای قدیمی‌اش را از دست نداده و فضای داخلی پست‌مدرن‌اش بسیار دلنشین است.

کافه لونا لانژ اولین کافه‌ی تهران است که آجر و سیمان را به عنوان نمای داخلی استفاده کرد و مجله‌ی آلمانی بلومبرگ نیز این موضوع را به عنوان یک نوآوری ثبت کرد و از آن به عنوان سرآغاز تغییر در محیط کافه‌های ایرانی نام برد.