کفار

یکی از موضوعات قرآنی، حدیثی، کلامی و فقهی که از دورترین زمان، همواره مطرح و مورد مناقشه و نقض و ابرام بوده و هست، موضوع تقیه است.

کلمه حبط به معنای باطل شدن عمل، و از تاثیر افتادن آن است، و در قرآن هم جز به عمل نسبت داده نشده، از آن جمله فرموده: "لئن اشرکت لیحبطن عملک، و لتکونن من الخاسرین" (1).

یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا عدوی و عدوکم اولیاءتلقون الیهم بالمودة و قد کفروا بما جاءکم من الحق یخرجون الرسول و ایاکم ان تؤمنوا بالله ربکم ان کنتم خرجتم جهادا فی سبیلی و ابتغاء مرضاتی تسرون الیهم بالمودة و انا اعلم بما اخفیتم و ما اعلنتم و من یفعله منکم فقد ضل سواء السبیل (1))و ان فاتکم شی ء من ازواجکم الی الکفار فعاقبتم فآتوا الذین ذهبت ازواجهم ...

و به سوی مردم مدین برادرشان شعیب را فرستادیم، (اوبه قوم خود)گفت: ای قوم!خدای یگانه راکه جز او خدایی ندارید بپرستید، برهانی از پروردگارتان به سوی شما آمده(و حجت بر شما تمام شده)پیمانه و وزن را تمام دهید(کم فروشی مکنید)و حق مردم را کم مدهید و در این سرزمین پس از اصلاح آن فساد راه میندازید، این دستور را اگر باور داشته باشید برای شما بهتر است

شما مسلمانان نه در کار دین سستی کنید و نه از فوت غنیمت و متاع دنیا اندوهناک باشید زیرا شمافاتح و پیروزمندترین مردم و بلندمرتبه ترین ملل دنیا هستید اگر در ایمان خود ثابت و استوار باشید(139).

"قالوا ان انتم الا بشر مثلنا تریدون ان تصدونا عما کان یعبد آباؤنا فاتونا بسلطان مبین".