کفار

آیا اصولا ارواح مردگان توجهی به عالم دنیائی دارند؟ و از جریانات دنیا که در آنجا زندگی می کردند باخبرند؟ و تاثیر رفتار بازماندگان، در افعال و نتایج کار آنها چیست؟ و از این برقراری ارتباط چه نفعی عایدشان می گردد؟ و به چه نحوه است؟ .

در دو شماره گذشته، در زمینه اصول دیپلماسی با کفار، با قواعد نفی سبیل، ذلت کفار، عدم دوستی با کفار و حفظ مواضع اصولی در برابر کفار آشنا شدیم. اینک در این شماره با تعداد دیگری از این قواعد، آشنا می شویم:

در سلسله بحث های گذشته، طی چند شماره مجله، با تعدادی از اصول اسلامی حاکم بر دیپلماسی با کفار مانند: قاعده نفی سبیل، قاعده ذلّت کفار، دوست نگرفتن کفار، حفظ مواضع اصولی در برابر کفار، رفتار انسانی با کفار آشنا شدیم، اینک با چند اصل دیگر نیز آشنا می شویم:

تألیف قلوب، از نظر فقهی عبارت است از: «حمایت اقتصادی مسلمین و یا کفار توسط پیامبر، امام و یا ولیّ امر مسلمین به منظور جلب آنان برای جهاد و اسلام و دفاع از آن».

این نوشتار، به بررسی روابط مسلمانان با کفار بر اساس ضوابط اسلامی می پردازد. دیپلماسی اسلامی بر اساس وحی، قواعدی را حاکم بر روابط مسلمانان و کفار می داند. برخی از این قواعد عبارتند از:

مردم، صرف نظر از نژاد و قومیت و ملیت و مذهب، باید با یکدیگر چگونه باشند؟ آیا باید همه از هم بیگانه و احیانا گرگ یکدیگر باشند یا این که راه سومی هم وجود دارد؟

امروز یکی از مشکلات کشورهای اسلامی، سلطه قدرت های غیرمسلمان بر آنهاست. اسلام، چاره این مشکل را اجرای قاعده نفی سبیل می داند. ولی ماهیّت، مبانی و قلمرو کاربرد تفاوت مسلم و کافر کدام است؟ آن را با چه تحلیلی باید پذیرفت؟ مقاله حاضر به پاسخ تحلیلی این امر بر اساس فقه و حقوق اسلامی و کاربرد آن در حقوق ایران می پردازد.

در مقاله گذشته ارتباط انسان های دنیائی را با ارواح مردگان و نحوه انجام آن را توضیح دادیم. در این مقاله می خواهیم نحوه ارتباط مردگان با انسان های دنیوی و فامیل و خویشاوندان و نتیجه این اعمال را بررسی نمائیم.

اسلام برای جنگ مقررات خاصی وضع کرده است تا حتی در طول جنگ هم حقوق مردم حفظ شود و به حرمت انسانی آنها، خلل و خدشه ای وارد نگردد. بنابراین، جنگ در اسلام، بر اصول اخلاقی مبتنی است و خشونت و ترور در این دین الهی جایگاهی ندارد.

(لا یتخذ المؤمنون الکافرین اولیاء من دون المؤمنین ومن یفعل ذلک فلیس من الله فی شی ء الا ان تتقوا منهم تقاة ویحذرکم الله نفسه و الی الله المصیر). (1)