گریه

روشهایی برای آرام کردن نوزاد آرام کردن نوزاد بهترین چیزی که می توانید به نوزادی که گریه می کند، بدهید، خود شما هستید و وجود خودتان او را آرام خواهد کرد

امروز که این جا نشسته اید، هر کس ملاحظه ی حالِ دِل خود کند؛ اگر می بینی هیچ نگفته و نشنیده، دلت گرفته است و گریه بر تو مستولی شده و چنین حالتی در خود ملاحظه کردی، بشارت باد تو را که علامتِ ایمان است.

«گریه » مظهر شدیدترین حالات احساسی انسان است، و انگیزه ها و علت های گوناگونی دارد که هر کدام از آنها بیانگر حالتی خاص است

ربنا ما زارعان آیه ایم تاجران رود و ابر و سایه ایم گریه را در بغض خود دم می کنیم روی مژگان کشت شبنم می کنیم ما همه خنیاگران چامه ایم ساکن اشک و زیارتنامه ایم جاهلیت ترک شبنم گفتنست جاهلیت بی نیایش خفتن است(1)

گریه و عزاداری بر امام حسین(ع) با سرنوشت بشر گره خورده است. از روزی که اوّلین بشر، یعنی حضرت آدم(ع) قدم بر این زمین و عرصه گیتی گذاشت، سخن از شهادت و عزاداری امام حسین(ع) بود و همچنان در زمان دیگر انبیاء(ع) ادامه یافت تا دوران خاتم پیامبران

سخن را با این فراز از سخن حضرت امام خمینی(قدّس سرّه) آغاز می کنیم: «گریه کردن به عزای امام حسین(ع) زنده نگهداشتن نهضت است.»(1)

منطق قرآن این است که خداوند نمی خواهد هیچ ستمی در دنیا پنهان بماند. از این رو، خداوند به بندگان خود اجازه می دهد با افشاگری، ستم کار را رسوا کنند. خداوند نمی خواهد آه هیچ مظلومی در سینه اش خفه شود، بلکه می خواهد همه از مظلومیت او آگاه گردند و برای خشکاندن ریشه ستم و فساد به پا خیزند. این آیه به طور آشکار و مستقیم بر مشروعیت آیین عزاداری دلالت دارد.

قال النبی صلی الله علیه وآله: «ان الحسین ... مصباح هدی و سفینة نجاة; (1) همانا حسین علیه السلام چراغ هدایت و کشتی نجات است.»

آیا ترغیب به گریه برای امام حسین علیه السلام، ترغیب به غمگینی - که حالتی منفی و ناهنجار می باشد - نیست؟ چرا اسلام با ترغیب به گریه برای امام حسینعلیه السلام، ما را به حزن و اندوه ترغیب می کند؟ ترغیب به حالات ناهنجار و منفی از جانب یک دین مدعی کمال، چه توجیهی دارد؟

در این مختصر، ابتدا، توضیحی در باب عزاداری از دیدگاه متون دینی خواهیم داد