به گزارش ایسنا، 23 مهرماه مصادف با 15 اکتبر روز جهانی عصای سفید نام‌گذاری شده است، روز روشندلانی که نه با چشم ظاهر بلکه با چشم باطنی به دنیا می‌نگرند، نمی‌توانند ببینند اما با احساس و تخیل رنگ‌ها و تصاویر را در ذهنشان تصور می‌کنند چه بسا از افراد بینا قدرت لمس بیشتری داشته باشند.
عرفان سلیمی متولد یکم مهرماه سال 56 نابینا به دنیا آمد، دوران کودکی را در روستا به حفظ قرآن پرداخته و در سن 18 سالگی شروع به درس خواندن کرد و به مدت 14 سال توانست از اول ابتدایی تا مقطع کارشناسی ارشد پیش برود.
سلیمی در سال 87 در سن 31 سالگی با یک دختر نابینا که هم سن و سال خودش است ازدواج کرد و حاصل این ازدواج پسری 9 ساله است که خوشبختانه بینا و سالم به دنیا آمده است.
وی می‌گوید از سن 12 تا 17 سالگی در خلوت کامل روستا دور از هر دغدغه ای و در فراغت توانستم قرآن را حفظ کنم، در واقع حفظ قرآن موجب شد که من در زمینه تحصیل زودتر پیشرفت کنم و به نتیجه برسم.
او رنگ‌ها را خوب می‌شناخت از دریای آبی و آسمان پر از ابر سفید می‌گفت و اشعار ماموستا هه‌ژار را با صدای خوش می‌خواند.
عرفان سلیمی به خبرنگار ایسنا گفت: در سال 88 بعد از اتمام کارشناسی ارشد در رشته ادبیات عرب همزمان کتابخانه‌ای برای خدمات رسانی به دانشجویان نابینا در دانشگاه کردستان برپا کردم و در پاییز 93 توانستم در این کتابخانه مشغول به کار شوم.
وی با اشاره به اینکه تعداد 16 دانشجو نابینا در دانشگاه کردستان مشغول به تحصیل هستند، تصریح کرد: تابلویی بر سر در ورودی اتاق‌ها در دانشکده زبان خارجه و علوم انسانی به شکل بریل طراحی و نصب کردیم که دانشجویان نابینا با لمس این تابلوها اتاق مورد نظرشان را پیدا کنند.
این فرد نابینا در دانشگاه کردستان، بیان کرد: هدف از راه‌اندازی این تابلوها توجه دانشجویان و اساتید به افراد نابینا است تا هر بار با دیدن این تابلوها نابینایان را جلو چشمشان تصور کنند.
ساخت دوربین همراه برای نابینایان
سلیمی افزود: یکی از دانشجویان کم بینا توانسته است برای اولین بار دوربین همراهی را برای افراد نابینا طراحی کند که از طریق جی‌پی‌اس به اینترنت وصل و دارای هدفنی است که می تواند با فردی که به او متصل شده صحبت کند، دوربین مسیر را نشان می‌دهد و آن فرد به راحتی می‌تواند فرد نابینا را در ادامه مسیر راهنمایی کنند.
وی گفت: هر کدام از افراد نابینا با دیدگاه‌های مختلفی به زندگی نگاه می‌کنند، برخی این دیدگاه را دارند که با امکانات بیشتر به آسایش می‌رسند، اما معتقدم آسایش نابینایان با امکانات بیشتر فراهم نمی شود.
میزان تلاش نابینایا به انگیزه این افراد بستگی دارد نه به هوش و ذکاوت آنها
این فرد نابینا در دانشگاه کردستان، عنوان کرد: من به این پیش‌فرض باور دارم که میزان تلاش افراد نابینا به هوش و ذکاوت آنها بستگی ندارد بلکه به انگیزه ای که در وجود این افراد است بستگی دارد که موجب تلاش بیشتر نابینایان می‌شود.
سلیمی با اشاره به اینکه مانع اساسی انگیزه نابینایان ندیدن و کمبود امکانات است، ذکر کرد: افراد نابینا مانند افراد دیگر جامعه کمتر تلاش می‌کنند و نابینایان نابغه که تلاش خستگی ناپذیری انجام دهند به ندرت پیدا می‌شوند.
وی گفت: نداشتن اعتماد به نفس مانع اصلی انگیزه نداشتن نابینایان است، چرا که در اوایل کودکی در کنار خانواده با بی اعتمادی و ترس بزرگ شدند و مدام به تشویق اطرافیانشان احتیاج دارند که ترسشان کم رنگ تر شود.
این فرد نابینا، با بیان اینکه ترس همیشه با فرد نابینا همراه است، افزود: نابینایان ابزاری برای ارتباط مستقیم با دنیا ندارند و تنها به وسیله حس لامسه و شنوایی ارتباط برقرار می‌کنند که آن هم باید تقویت شود چرا که نمی‌توانند درست تصمیم بگیرند.
سلیمی بیان کرد: خانواده‌ها باید از همان ابتدای کودکی با فرزند نابینایشان مدارا کنند و با بازی‌های کودکانه آنها را مشغول کنند که کمتر از جامعه بترسند اما متاسفانه خانواده انگیزه و اعتماد به نفس را از آنها می‌گیرند و نتیجه آن چشم پوشی از بسیاری از فرصت‌هایشان در زندگی می‌شود.
وی با اشاره به این موضوع که فرد نابینا برای جامعه نقش مفیدی را ایفا می‌کند، عنوان کرد: نابینایان بر این باورند که افراد جامعه زندگی خودشان را می‌کنند و ما مزاحم زندگی این افراد هستیم و این در حالی است که نابینایان در جامعه کارهایی را می‌توانند انجام دهند که بسیاری افراد بینا توانایی و درک آن را ندارند.
این فرد نابینا، ذکر کرد: جامعه باید به سمت درک نابینایان برود و به آنها بگوید که جامعه به شما نیاز دارد و مسئولیت‌هایی را به آنها بسپارند تا با خودباوری، عصای سفید را به دست گرفته و از خانه هایشان بیرون بیایند.
نابینایان هر آنچه که ذهن تخیل می‌کند در خواب می‌بینند
سلیمی با اشاره به اینکه ذهن، توانایی انتقال تصویر را دارد، افزود: ذهن نابینا تلاش می‌کند به وسیله زبان که ابزار تخیل است، خود را با واقعیت هم جهت کند، در واقع ذهن، فضایی مجازی از واقعیت که عکس دنیای خارجی است را ایفا می‌کند، پس افراد نابینا هنگام خواب دیدن هر آنچه که ذهن تخیل می‌کند را می‌توانند ببینند.
در ادامه محمدصارمی فردی کم بینا در دانشکاه کردستان، گفت: متاسفانه در جامعه ما نحوه ارتباط برقرار کردن با افراد نابینا و کم بینا فرهنگ سازی نشده است و همیشه در جامعه این افراد کمتر دیده می شوند.
وی عنوان کرد: برخی از افراد بر این باور هستند که نابینایان همیشه محتاج کمک و نیازمندند این در حالی است که این افراد با اعتماد به نفس می‌توانند امور زندگی خود را انجام دهند.
این فرد کم بینا در دانشگاه کردستان، با اشاره به اینکه نابینایان کمتر کار عملی انجام می‌دهن،د ذکر کرد: بیشتر افراد نابینا در دانشگاه رشته‌های نوشتاری و حفظیات را انتخاب می‌کنند و توانسته‌اند در این زمینه موفق باشد.
نابینایان تصوری از شکل اشیاء ندارند
صارمی با بیا اینکه شخصی که نابینا به دنیا آمده، خواب می‌بیند اما این رویا و خواب شامل تصاویر نمی‌شود، خاطرنشان کرد: بسیاری از افراد نابینا رنگ‌ها را نمی‌شناسند و هیچ تشخیصی از رنگ‌ها ندارند در واقع بسیاری از این افراد در خواب‌هایشان صدا ، اطلاعاتی راجع به لمس، بوها و مزه‌ها را احساس می‌کنند.
