به گزارش خبرنگار مهر، دومین دفتر شعر محمد حسن جمشیدی با عنوان «طراح صحنه» و در قالب مجموعه اشعارمعناگرای انتشارات سوره مهر منتشر و در ایام نمایشگاه بین‌المللی کتاب رونمایی خواهد شد.
جمشیدی در گفتگو با مهر با اعلام این خبر عنوان داشت: تم اصلی مجموعه غزل «طراح صحنه» همانند کتاب قبلیام «دستخط»؛ عشق است و فضاهای دیگری که حول این مساله می چرخند مانند مرگ، سیاست و موضوعات اجتماعی که همه از صافی عشق گذشتهاند و بازخوانی شده‌اند.
وی در پاسخ به سوالی درباره تفاوت‌های این مجموعه با دفتر شعر قبلی خود اظهار کرد: البته بنده نمی توانم در این مورد قضاوت درستی داشته باشم و دیگران باید نظر بدهند اما مثل همه مردم، بنده نیز در حال پوست انداختن و پخته تر شدن هستم و شاید آگاه تر با مسائل برخورد کرده‌ام.
وی افزود: در طراح صحنه زاویه دید شاعر نسبت به مسائل پیرامون خود تغییر کرده است و او بیشتر با ناملایمات زندگی کنار آمده است اما نه اینکه ساکت بنشیند بلکه شیوه اعتراضش تغییر کرده است. شاید سرگشتگیهای شاعرِ دستخط در این مجموعه کماکان وجود داشته باشد چون بنده هنوز دغدغه‌های سابق خودم را دارم و نخواستم خودسانسوری کنم. در کل بالطبع مجموعه دوم باید قدمی رو به جلو باشد و امیدوارم در جانزده باشم و برای همین امر، سعی بر این شده است که شاید لکنت‌های دستخط، در طراح صحنه به حداقل برسد و تنوع موضوعی در طراح صحنه بیشتر بخورد. البته همانطور که گفتم باید منتظر ماند و قضاوت درست تر را به مخاطب سپرد.
جمشیدی همچنین در پاسخ به این سوال که درج عنوان معناگرا قرار است چه ارزش افزوده‌ای به این غزل‌ها و آثار ذیل آن اضافه کند، عنوان کرد: این عنوان البته چیز عجیبی نیست. قبلا هم مجموعه ها با اسم‌های مختلف به چاپ میرسید و نیازی به توضیح نداشت. مثل مجموعه شعرهای «شعر جوان امروز» یا «غزل جوان» که چند سری در انتشارات سوره مهر نیز اگر اشتباه نکنم منتشر شد. این هم یک نوع اسم گذاری برای سری مجموعه هایی است که به نوعی با این نام‌گذاری می خواهند تاکید کارها و گرایششان را نشان بدهد که بیشتر از هر چیز دیگر به «معنا» اهمیت می‌دهند.
وی ادامه داد: این کار به باور من به نوعی تجدید بیعت با اصلی مهم در شعر(حتی هنر) است که این روزها به دست فراموشی سپرده شده است یا لااقل کم رنگ شده است و این سری از مجموعه‌ها به نوعی آن را یادآوری و گوشزد می کنند. اصلی که در کارهای گذشتگان بیشتر نسبت به کارهای امروز اهمیت داده می شد. بعضی کارهای امروز را بعد از خواندن این اشعار مخاطب با خود میپرسد خب!؟ ثم ماذا!؟ فکر می کنم یکی از غفلت های شعر امروز بی توجهی به «معناست» البته در بعضی کارهای معاصرین و نه همگی.
