دفاع مقدس

وقتی کار نویسندگی در حوزه جنگ را شروع کردم، آرزویم این بود درباره گمنام‌ترین‌ها بنویسم. دوست داشتم درباره آدم‌های معمولی جنگ بنویسم و علاقه‌ای نداشتم درباره فرماندهان، سرداران و آدم‌های شاخص بنویسم.

اختتامیه کتاب سال دفاع مقدس با حضور مقامات لشکری وکشوری در موزه ملی انقلاب اسلامی امروز سه شنبه 15 اسفند 1402 برگزار شد./ مهر

رهبر انقلاب در این سال‌ها، بعضی کتاب‌ها را ترویج کردند، تقریظ نوشتند و به مطالعه‌اش توصیه کردند، نکته مهم این بود که حوزه مطالعاتی ایشان بسیار گسترده است یعنی خودشان را به یک حوزه خاص محدود نکردند.

بابا در تمام سال‌های خدمتش مشتاقانه به دنبال شهادت بود. وقتی پدرم از بازنشستگی‌اش صحبت می‌کرد غمی در چهره‌اش نمایان می‌شد. دوست داشت این همه دویدن برای یک هدف والا باشد و اینکه آخرش ختم به خیر شود.

از نگاه من نوشتن این کتاب ادای دین به شهدای مدافع حرم، به‌ویژه شهید حاج‌قاسم سلیمانی بود. خوب است بدانید یکی از فصل‌های آخر کتاب به نبرد صحرا که در نهایت به فروپاشی داعش منجر شد، اختصاص دارد.

خیلی از هیأتی‌های آن سالها، او را با گریه‌ها و ضجه‌هایش می‌شناختند. ناله‌های او برای اهل بیت(ع) در مجالس عزا فراموش نمی‌شود. از آن گریه کن‌های قهار هیئتی بود که هق هق او موج به گریه‌ها می‌انداخت.

آذر خزاعی سرچشمه یکی از بانوان نویسنده و پرتلاشی است که ابتکار در نوشتن و پشتکار، از ویژگی‌های برجستۀ وی محسوب می‌شوند.

شالوم فراموش نکرده بود وقتی شامیر در اول آوریل ماه گذشته برای دومین بار نخست‌وزیر شد، با چه پیام وحشتناکی راه را برای کشتار مخالفان یهود باز کرد: «فلسطینی‌ها را باید مثل ملخ له کرد...»

این تعهد منتقد است که نسبت به باب شدن روندی به شدت ناصواب و ویرانگر در سینما، یعنی ساخت فیلم‌های به شدت بی‌کیفیت، نازل و خالی از حداقل‌ استانداردهای هنرهای تصویری تحت لوای «ارزشی‌سازی»، هشدار سردهد.

«چه کسی لباس من را پوشید» روایت رزمنده‌ای است که در فروردین سال 1361 در جریان عملیات فتح المبین به اسارت نیروهای بعثی درمی‌آید و لباس‌هایش در محل اسارت جا می‌ماند.