دکتر حسین هاشمی طرقی؛ فوق تخصص گوارش و کبد
هپاتیت مزمن B در کشورهای آسیایی و افریقایی بیشتر از سایر مناطق دیده می‌شود و با آنکه داروهای متعددی جهت درمان آن موجود است، و با وجود درمانهای ایمونواستیمولاسیون و واکسن تراپی ایمونومدولاتور، ریشه کن نمودن ویروس هپاتیت B بسیار به ندرت پیش میآید (5 تا 10 درصد) اما تکثیر ویروس به هر نحو متوقف می‌شود که دوره نسبتا طولانی هم خواهد داشت و در نتیجه پیدایش و سیر به سمت سیروز و یا کانسر کبد بسیار کاهش می‌یابد یعنی عمر طولانی‌تر برای بیماران را در برخواهد داشت.
افرادی که مبتلا به هپاتیت B مزمن هستند قبل از هرگونه درمان باید مشخص شود که در آزمایش سرولوژی PCR) DNA)مثبت هستند یا خیر؟ در آزمایش بیوشیمی هم شدت ضایعات کبد که در اثر التهاب، نکروز و فیبروز کبد است باید مشخص شود و بدون توجه به مقدار ترانس آمینازها بهتر است بیوپسی کبد نیز بشوند.
بیمارانی که تحت درمان قرار می‌گیرند دارای شرایط زیر هستند:
A>I فعالیت نکروز و انفلاماسیون
F>I درجه فیبروز(DNA(PCR مثبت که در این صورت تکثیر ویروس بیشتر از 20/000 و یا حتی 100/000 copies ml است و در سیروتیکها می‌تواند بیشتر از 2000 copies ml نیز باشد. میزان افزایش ترانس آمینازها هرچه می‌خواهد باشد مهم نیست.
مؤثر بودن درمان به وسیله کاهش قابل ملاحظه DNA ویروس و منفی شدن Ag. Hbe و مثبت شدن Anti Hbe مشخص می‌شود که در نتیجه با بهبود هیستولوژی و کاهش انفلاماسیون و حتی فیبروز کبد و احتمالا تا حدی سیروز همراه است.
نحوه درمان
از روش‌های مختلف می‌توان استفاده نمود آنچه ما استفاده می‌کنیم عبارتست از:
Peginterferon
اینترفرون آلفا2b
اینترفرون آلفا2a
که بر حسب وزن بیمار به طریق زیر جلدی و هر هفته یک بار استفاده شده و در نتیجه موجب توقف طولانی تکثیر ویروس می‌شود. با این درمان در 3/1 موارد نتایچ مطلوب به دست میآید و منفی شدن Ag. Hbs در 5 تا 10 درصد موارد پیش میآید که بسیار کم است.
روی این اصل بهتر است درمانهای بعدی را از همان ابتدا با چند داروی ترکیبی شروع نمود مثل انترفرون و لامیوودین mg 100 در روز یا روزانه mg 10 Adefovir یا روزانه mg5/0 Entecavir درمان این داروها می‌تواند طولانی‌تر ادامه یابد تا زمانی که DNA PCR منفی و مثبت شدن AntiHBe مثبت باشد اما حتی اگر DNA PCR هنوز هم مثبت باشد دارو قطع نمی‌شود.