نیایش و راز و نیاز

یکى از دلایل به تأ خیر افکندن پیکار با دشمن ، یافتن فرصت دیگرى براى راز و نیاز و مناجات و نیایش با خدا در شب عاشورا بود. به همین جهت امام حسین(ع) پس از پاسى از شب به دعا مشغول شد و تا صبحگاه در حال نیایش بود و دعاى شبانگاهى اش به این دعاى صبحگاهى پیوند خورد که فرمود:
اللّهم انت ثقتى فى کلّ کرب ورجائى فى کلّ شدّة یضعف عنه الفؤ اد وتقلّ فیه الحیلة ویخذل فیه الصدیق ویشمت فیه العدوّ، انزلته بک و شکوته الیک رغبة منّى الیک عمّن سواک ، ففرّجته... .
بار پروردگارا! تو در تمام غم و اندوه پناهگاه و در هر رخداد سخت وناگوار مایه امید و در هر حادثه اى پناه و سلاح من هستى . چه بسیار غمهایى که دلها در برابر آن ناتوان و راه چاره در برطرف ساختن آن ، مسدود مى گردد. دوستان و دشمنان ، زبان به سرزنش ‍ و شماتت مى گشایند، که من همه را به بارگاه تو آوردم و به تو شکایت کرده و از دیگران قطع امید نمودم و تنها تو بودى که به داد من رسیدى و این غمهاى کمرشکن را برطرف ساختى و مرا از امواج سهمگین بلا، رهانیدى .
و آخرین دعاى او در حالى که با بدن غرقه در خون بر خاک افتاده بود این بود:
اللّهمّ متعال المکان ، عظیم الجبروت تشاء، قریب الرَّحمة ، صادق الوعد، سابق النّعمة ، حسن البلاء، قریب اذا دعیت ، محیط بماخلقت ، قابل التّوبة لمن تاب الیک ، قادر على ما اءردت ، ومدرک ما طلبت وشکور اذا شکرت ... انا عترة نبیّک وولد حبیبک محمد صلى الله علیه و آله.
اى خدایى که مقامت بسى بلند و والا و خشم و غضبت بر ستمکاران شدید و قدرتت از هر قدرتى فراتر است .
اى خدایى که از مخلوق خویش بى نیازى و در بزرگى و عظمت فراگیر و به آنچه بخواهى ، پرتوان و در رحمتت بر بندگان نزدیک و بر آنچه پدید آورده اى ، احاطه دارى .
اى خدایى که هرکس از در توبه به سویت درآید، پذیرایى و به آنچه بر انجامش ، اراده کنى توانا، آنچه را بخواهى درک مى کنى و کسى را که سپاست گوید، سپاس مى گویى .
خداوندا! ما خاندان و فرزندان پیامبر محبوب و برگزیده تو هستیم که ما را مى کشند.
خداوندگارا! در رخدادها و حوادث بر ما گشایش و در گرفتاریها راه نجات و رهایى ، عنایت فرما....