این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که ترجمه مجدد از کتاب الزاما آسیب نمی‌رساند، اظهار کرد: انگیزه برای ترجمه مجدد از کتاب مهم است؛ به طور مثال اگر مترجم با دلیل این‌که کتاب قبلا فروش خوبی داشته است دست به ترجمه کتاب بزند که پولی به دست بیاورد، انگیزه خوبی نیست، اما اگر مترجم فکر می‌کند کتاب ارزش ادبی بالایی دارد و او می‌تواند آن را بهتر ترجمه کند، چرا دوباره ترجمه نکند؟ به نظرم خیلی هم خوب است.
او با تأکید بر این‌که رونویسی از ترجمه قبلی خوب نیست و به ترجمه و مترجم اثر لطمه می‌زند گفت: کسانی که از ترجمه قبلی کتاب رونویسی می‌کنند، مترجم نیستند. این افراد فاقد شغل هستند و برای به دست آوردن پول به سراغ ترجمه می‌روند که کار آن‌ها به ترجمه و بازار کتاب آسیبب می‌رساند.
حداد با بیان این‌که مترجم خوب هیچ‌گاه متن را به صورت تحت‌اللفظی ترجمه نمی‌کند، خاطرنشان کرد: کسانی که متن را به صورت لغت به لغت ترجمه می‌کنند در واقع متن را نمی‌شناسند، و همچنین شناختی از زبان مبدا و مقصد ندارند زیرا اگر شناختی داشته باشند خوب ترجمه می‌کنند.
او یادآور شد: نمی‌توان گفت ترجمه نباید تحت‌اللفظی باشد، زیرا ممکن است لازم باشد جمله‌ای را به صورت تحت‌اللفظی ترجمه کنیم. در واقع تحت‌اللفظی ترجمه کردن به متن کتاب، جمله و فضای متن بستگی دارد.
این مترجم با تأکید بر این‌که شاید لازم باشد جملاتی از کتاب به صورت تحت‌اللفظی ترجمه شود، افزود: آن‌چه در ترجمه مهم است، این است که مترجم روح کلمات را درک کند و آن را به خوبی به فارسی دربیاورد تا مخاطب نیز متن را درک کند.
او درباره ترجمه‌های موازی نیز گفت: ممکن است دو مترجم از کار یکدیگر خبر نداشته باشند و به صورت همزمان کتابی را ترجمه و منتشر کنند، به همین خاطر ترجمه موازی چیزی نیست که من موافق و یا مخالف آن باشم.
حداد همچنین خاطرنشان کرد: ترجمه موازی برای خوانندگان کتاب بد نیست و آن‌ها می‌توانند متن کتاب‌ها را مقایسه کنند. البته ترجمه موازی برای مترجم نیز فرصتی است که کتاب خود را با کتاب مترجم دیگر - البته اگر رونویسی نکرده باشد - مقایسه کند، و نقاط ضعف و قدرت خود را بشناسد.
