تحریریه زندگی آنلاین- گروه تغذیه
زردآلو درختی است زیبا به ارتفاع تا شش متر. برگ‌های آن ساده و دارای پهنکی تقریباً دایره‌ای و نوک تیز به رنگ سبز روشن میباشند. گل‌های زردآلو درشت، به رنگ سفید یا مایل به گلی هستند.
میوه زردآلو نسبتاً درشت، زرد روشن و خوشمزه با یک هسته به طول تا 3 و عرض تا 1/5 سانتیمتر است. هسته اصولاً حاوی یک دانه میباشد که معمولاً شیرین و گاهی نیز تلخ است.
قسمت مورد استفاده زردآلو میوه و مغز دانه آن است. در کتاب گیاهان دارویی شادروان دکتر زرگری در مورد زردآلو چنین نوشته شده است: مدارک تاریخی منشأ درخت زردآلو را به ترکستان و منچوری نسبت میدهند.
این درخت هنوز هم در پکن به حالت وحشی دیده میشود. پرورش آن احتمالا سه قرن قبل از میلاد مسیح در چین آغاز شد و پس از آن، مقارن قرن اول میلادی به نواحی غربی آسیا انتقال یافت.
تاریخچه
زردآلو از زمان باستان در ایران کشت می‌شده و خشک آن از جمله محصولات صادراتی بوده است. در حال حاضر نیز از محصولات مهم ایران است.
همچنین بیش از 2000 سال است که در کشورهای هندوستان و چین استفاده میشود.
دانگ فنگ، فیزیکدان قرن دوم بعد از میلاد، به عنوان دستمزد، درخت زردآلو می‌گرفت. در انجیل نیز به این گیاه اشاره شده است.
مردم یونان، به اشتباه تصور میکردند. این گیاه بومی ارمنستان (Armenia) واز این رو نام علمی آن prunus armeniaca است.
رومی‌ها نام آن را «praecocium» به معنای «پیشرس» گذاشتند که به زودرسی این میوه اشاره دارد، و از اینجا نام زردآلو شکل گرفت.
زردآلو بومی چین و ژاپن است، ولی در مناطق گرمتر در دنیا کشت و توسعه داده شده است. مناطق مهم کشت آن از ترکیه تا ایران است.
همچنین در نواحی جنوب اروپا، جنوب آفریقا، استرالیا و کالیفرنیا کشت شده است.
ترکیبات مهم میوه زردآلو
اسیدهای گیاهی زردآلو عبارتند از: اسید مالیک، اسید سیتریک، اسید تارتریک، اسیدکینیک، اسید سوکسینیک، اسید استیک، اسید کافئیک، اسید پاراکوماریک و اسید فرولیک.
قندها شامل: گزیلوز، گلوکز، فروکتوز، سوربیتول، آراژینوز و گالاکتوز میباشند.
ترکیبات مهم اسانس زردآلو شامل میرسن، لیمونن، پاراسایمن و ژرانیال است. از دیگر ترکیبات میتوان ویتامینها از جمله ویتامینهای C, K تیامین و نیاسین را نام برد. از املاح مهم زردآلو آهن است.
ترکیب مهم دیگری به نام بتاکاروتن که پیش‌ساخت ویتامین A میباشد، در زردآلو به میزان قابل توجهی وجود دارد.
میزان پکتین (یک ترکیب سنگین پلی‌ساکاریدی) و فلاونوئیدها (که از اجسام رنگی هستند) از 2 تا 200 میلی‌گرم در 100 گرم دانه متغیر است.
در دانه‌هایی که میزان این گلوکوزید زیاد باشد، مزه آنها تلخ خواهد بود (چون تلخی دانه‌های تلخ مربوط به گلوکوزید سیانوژنتیک آنهاست).
صمغ حاصل از درخت زردآلو در فرمولاسیون قرص‌ها و امولسیون‌ها آزمایش شده و نتایج آن مشابه با صمغ عربی است (صمغ عربی صمغی است که از گیاه آکاسیا به دست میآید و در فرمولاسیون‌های زیاد صنعتی و بهخصوص در داروسازی مورد استفاده قرار می‌گیرد.)
