پوکی استخوان

با اینکه دلیل دقیق پوکی استخوان نامعلوم است، روند متخلخل شدن و منفذدار شدن استخوان کاملاً واضح است. در اوایل زندگی، استخوان ریزش می‌کند و به مرور جایگزین می‌شود؛ این روند را قالب‌ریزی مجدد استخوان می‌گویند. تودۀ استخوان معمولاً در اواسط عمر شخص تا اواخر دهۀ 20 سالگی به اوج خود می‌رسد.
تحلیل استخوان، یعنی زمانی که استخوان سریع‌تر از اینکه ساخته شود می‌شکند، در اواسط 30 سالگی رخ می‌دهد. استخوان شروع به از دست دادن کلسیم خود می‌کند؛ سریع‌تر از اینکه آن را جایگزین کند. کلسیم مادۀ معدنی است که استخوان را سخت می‌کند. قالب‌ریزی مجدد استخوان کمتر اتفاق می‌افتد و استخوان‌ها باریک‌تر می‌شوند.

در زنان، تحلیل تراکم استخوان، طی 5 تا 7 سال پس از یائسگی، سرعت پیدا می‌کند و سپس دوباره کند می‌شود. دانشمندان بر این باورند که این افزایش در دوران پس از یائسگی در تحلیل استخوان به دلیل کاهش شدید تولید استروژن بدن ایجاد می‌شود که ظاهراً به نگه داشتن کلسیم در استخوان کمک می‌کند.

با اینکه برخی از تحلیل تراکم استخوان بخشی طبیعی از سالمندی است، عدۀ خاصی از زنان بیشتر در خطر متخلخل شدن استخوان و شکستن آن در اثر پوکی استخوان هستند. زنانی که لاغر هستند یا اسکلت‌بندی ظریفی دارند بیشتر در خطر هستند؛ همین‌طور آنهایی که سیگار می‌کشند، بیش از اندازۀ متوسط الکل مصرف می‌کنند یا سبک زندگی بی‌تحرکی دارند. زنانی که سابقۀ خانوادگی پوکی استخوان دارند و آنهایی که تخمدان‌هایشان را برداشته‌اند، مخصوصاً قبل از 40 سالگی، بیشتر مستعد این عارضه هستند. زنان آسیایی و سفیدپوست بیش از زنان آفریقایی-امریکایی‌ها و اسپانیولی-پرتغالی تحت تأثیر پوکی استخوان قرار می‌گیرند.

شرایط خاص جسمی، که شکستن استخوان را افزایش می‌دهد، مانند بیماری کلیوی، سندروم کوشینگ و تیروئید پرکار یا پاراتیروئید، نیز می‌تواند منجر به پوکی استخوان شود. گلوکوکورتیکوئیدها، که داروهای قوی ضدالتهاب هستند و برای درمان عوارضی مانند روماتیسم مفاصل و آسم استفاده می‌شوند، هم تحلیل استخوان را افزایش می‌دهند. داروهای ضدتشنج و عدم تحرک به مدت طولانی منجر به فلج یا بیمار شدن و در نهایت باعث تحلیل استخوان می‌شود.