چرا انسان‌ها گریه می‌کنند؟

دانشمندان کشف کرده‌اند، سه نوع اشک متفاوت وجود دارد. در نتیجه اشک‌هایی که به هنگام خرد کردن پیاز سرازیر می‌شوند، با اشک‌هایی که پس از یک اتفاق ناراحت‌کننده جاری می‌شوند، یکسان نیستند. گریه کردن تنها یک عکس‌العمل ناخودآگاه نیست. هر نوع اشک، هدف خاص خود را دارد.

انسان‌ها تنها موجوداتی هستند که گریه می‌کنند. اگرچه گریه کردن همواره حس خوبی ندارد؛ اما یکی از روش‌هایی است که بدن برای محافظت از خود به کار می‌گیرد.

این سه نوع اشک عبارت‌اند از بنیانی، انعکاسی و روانی. اشک‌های بنیانی از خشک شدن چشم‌ها جلوگیری کرده و قرنیه را لیز می‌کنند. زمانی که در معرض محرک‌هایی مانند پیاز یا گردوخاک قرار بگیریم، اشک‌های انعکاسی سرازیر می‌شوند. با این حال، زمانی که واقعاً گریه می‌کنیم، در واقع اشک‌های روانی هستند که از چشم‌هایمان جاری می‌شوند. این اشک‌ها توسط احساسات تحریک می‌شوند. احساساتی که هم می‌تواند مثبت باشد و هم منفی. این اشک‌ها روحیه را تنظیم می‌کنند. همچنین این اشک‌ها دارای یک مسکن طبیعی نیز هستند. به همین دلیل اغلب اوقات پس از گریه کردن، احساس بهتری داریم. اشک‌های روانی توسط سازگان کناره‌ای تحریک می‌شوند. سازگان کناره‌ای همان مرکز اصلی احساسات مغز است. هیپوتالاموس داخل سازگان کناره‌ای قرار دارد.

زمانی که توسط ارسال‌کننده‌های عصبی به هیپوتالاموس سیگنال داده می‌شود که در این مورد یک حس قوی است، هیپوتالاموس پیام‌هایی به سیستم عصبی خودکار ارسال می‌کند. سیستم عصبی خودکار، بخشی از مغز است که کنترل خیلی کمی روی آن داریم. این پیام به سیستم عصبی خودکار می‌گوید که اشک تولید کند. اگرچه علم و دانش می‌تواند علت اشک‌های روانی را به خوبی توضیح دهد؛ اما این که چرا این سیستم مختص انسان‌ها است، هنوز مشخص نیست.